Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

13 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG ~ When two idiots meet, you know that

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo dacht na, iets wat hij op dit soort momenten teveel deed. Hij pakte een pen en papier en zat aan zijn keukentafel, maar er kwamen geen woorden op papier. Hij wist het niet meer, voor het eerst in zijn leven wist hij niet naar wie hij het schreef. Natuurlijk nog steeds voor het persoon dat hem vond en het nieuws moest brengen, maar dat voelde niet als genoeg. Yeonwoo stond in een ruk op waardoor de stoel waarop hij zat naar achter vloog, hij liep naar de badkamer en keek in de spiegel. Hij deed iets wat hij nooit eerder deed, kijken naar zichzelf. Waarom was hij hier nog? Wat heeft hem al de vorige keren tegen gehouden om zijn eigen leven te eindigen? Hij keek naar de wasbak, waar op de rand een stenen bakje lag waar zeep in kon. Zonder er verder over na te denken pakte Yeonwoo het bakje op en gaf het een harde slinger naar de spiegel, die hierdoor in stukjes door de badkamer vloog.

Yeonwoo liet zich langzaam op de grond zakken, niet eens kijkend of hij niet op glas zou gaan zitten. Hij was gestrest, in pijn doordat glas terug zijn kant op kwam en in zijn hand stak maar al deze dingen boeide hem niet. Op dit moment was hij leeg, een leegte die hem niet liet nadenken, geen keuzes liet maken.
Het enigste wat hij kon doen is afwachten, afwachten tot zijn hoofd weer bij zinnen kwam en hij na al die jaren eindelijk de knoop door kon hakken.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
De nare geur van regen, zweet en meer die in de badkamer bleef hangen, werd al gauw vervangen door de frisse geur van zeep en shampoo. Een koude rilling ging er door Hayeong's lichaam zodra zij de douche uit kwam. Snel droogde zij haar af en zorgde ervoor dat zij snel aangekleed was in haar pyjama. Haar pyjama bestond meestal gewoon uit een oversized shirt met shorts of met een joggingsbroek, wat voor haar comfortabel genoeg was.
Hayeong stond voor de wasbak en tilde haar hoofd op, zodat zij oog in oog met haar spiegelbeeld stond. Niemand zou het toch geloven... Niemand zou toch kunnen denken dat iemand zoals zij zoiets zou doen. Haar haar was een beetje door de war en zachtjes mompelde ze wat. Om de gedachten uit haar hoofd te krijgen, pakte ze een borstel en borstelde haar haar. Zo af en toe tijdens het borstelen, dwarrelde haar gedachte ergens ver naartoe.

Met een zachte 'plof' landde zij op haar bed. Haar blik was op het plafond gericht, terwijl het enorm donker was in haar kamer. Hayeong rolde om, zodat zij op haar zij terecht kwam en staarde naar de wekker. Het was enorm laat, maar alsnog kon zij niet slapen. Ze pakte een kussen en klemde in haar armen. Vervolgens rolde zij haar om als een bal en sloot voor even haar ogen. Al zou zij het proberen, dan zou zij alsnog niet in slaap kunnen vallen. Ze was gewoon klaarwakker, maar wist niet wat zij moest doen. Ze rolde weer terug op haar rug en keek weer naar het plafond. De enige geluiden die zij kon horen kwam grotendeels vanaf buiten. Het waren de stemmen van een aantal mensen die nog buiten waren, voetstappen, auto's die voorbij reden een aantal geluiden van nachtdieren en vanaf binnen hoorde je vooral het getik van de klok of de ademhalingen van Hayeong.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo zat na een half uur nog steeds op de grond, niet bewegend. Zijn hoofd werd langzaam weer rustig, en hij stond kalm op. Hij liep kalm richting de keuken terwijl hij kleine stukjes glas uit zijn handen trok, hij trok de koelkast open en pakte er een blikje bier uit. Hij trok het open en nam een grote slok, lekker was het niet maar het voldeed. Hij pakte de sleutelbos van de tafel en liep nogmaals de voordeur uit, het was laat en er liep niemand meer op straat. Er blies een zachte koele wind en het druppelde nog een beetje, maar niet zo erg dat het vervelend was. Yeonwoo liep rustig door zijn buurt terwijl hij soms een slok nam van zijn bier, toen hij een bankje zag ging hij even zitten en hij stak een sigaret op.

Hij had zijn beslissing gemaakt, voordat hij het allemaal zou eindigen zou hij het eerst gaan verpesten.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Met wat zweet op haar voorhoofd werd Hayeong wakker. Een nachtmerrie over dat ongeluk bleef door haar hoofd gaan. Het enige wat zij nu kon horen waren haar diepe ademhalingen en haar hart, die als een gek in haar borst bonkte. Met een diepe zucht liet zij haar hoofd weer op het kussen vallen en rolde op haar zij. Uiteindelijk kon zij niet meer in slaap vallen en besloot om te checken hoeveel uren zij had geslapen. Met wat moeite ging ze weer zitten en keek naar haar wekker. Doordat zij net wakker was, was het enorm moeilijk om haar ogen erop te focussen. Uiteindelijk lukte het en merkte dat zij misschien maar een uurtje had geslapen, wat totaal niet veel was. Hayeong pakte haar kussen en had de neiging om het naar de wekker te gooien uit pure frustratie, terwijl zij donders goed wist dat dat geen oplossing zou zijn.

Voordat zij het haar kon realiseren, stond zij buiten. De koude lucht was verfrissend. De slaapproblemen de laatste tijd hielpen niemand en al helemaal Hayeong niet. Ze was gewoon uitgeput en wist niet goed wat zij ooit rond deze tijd moest doen. Natuurlijk kon zij naar de huisarts gaan en wat dingen regelen, alleen was zij vaak zo druk dat zij er geen tijd voor had of dat het niet in haar opkwam.
In de verte was het geluid van een aantal dronken mensen te horen die aan het schreeuwen waren, een aantal auto's en nog wat andere dingen. Met een capuchon over haar hoofd liep Hayeong door de straten heen, zonder enige reden waar zij ooit eens zou eindigen.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo plaatste zijn benen op de bank en ging languit liggen, hij zou bijna weg kunnen gaan als een zwerver. Hij tikte wat as van zijn sigaret en nam nog een slok uit zijn blikje, die steeds lichter aanvoelde. Het was niet erg donker buiten, en in de verte hoorde hij tekens van leven. Mensen die liepen te schreeuwen en auto's die rond reden.
Yeonwoo zijn gedachten dwaalde af, naar vroeger. Vroeger toen alles beter was, hij nog mensen om zich heen had. De laatste jaren was alles downhill gegaan voor hem, hij verloor contact met zijn vrienden en familie. Ze wilden allemaal niks meer met hem te maken hebben, hij was een slecht voorbeeld voor zijn familie en ze negeerde hem dan ook als hij contact zocht. In de jaren had hij wel wat nieuwe 'vrienden' gemaakt, maar die maakte de situatie niet beter. Hij begon alleen maar ergere dingen te doen en al snel maakte hij de keuze dat hij beter alleen kon zijn.

Doordat Yeonwoo zijn gedachten afdwaalde merkte hij niet dat hij langzaam zijn ogen sloot en in slaap viel.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Uiteindelijk kwam zij aan bij een park, waar zij vroeger altijd kwam. Het was een plek die zij fijn vond en vaak met haar groep vrienden uitging. Een plek waar zij rust had, alles om haar heen kon genieten en de plek waar zij vaak naartoe kwam als zij 's avonds niet kon slapen. De lantaarnpalen en het maanlicht waren de enige lichtbronnen die er momenteel waren. Natuurlijk kon je ook leuk als een idioot met een zaklamp rond gaan en alles proberen te belichten, maar dan was je ook vrij vreemd bezig.

Wat later stopte Hayeong met lopen en keek om haar heen. Gelukkig viel er nog voldoende licht, zodat zij haar omgeving nog een beetje kon zien. Het was niet al te helder, maar het was beter dan helemaal niets. Wat verderop kon zij iemand zien liggen. Waren het weer daklozen die een plek nodig hadden? Het zou haar niets verbazen, want dat was niet eens de eerste keer dat zij dat zag.
Eenmaal wat dichterbij merkte zij een gezicht die haar wat bekend voorkwam. Opeens herinnerde zij haar dat zij hem zag bij het gebouw waar zij werkte, een paar uren geleden. Momenteel lag hij op de bank en het blikje was inmiddels op de grond vervallen. De laatste paar slokken waren er ook inmiddels al uitgegoten en het leek alsof hij in slaap was gevallen. "Deze gast..." Zei Hayeong met een diepe zucht en wist even niet wat zij moest doen. Hij was een vreemdeling, alleen wilde zij ook hem niet in de avond en in de kou laten. Hem meenemen naar haar huis zou ook weer vreemd zijn, dus ze zat vast. Ze besloot maar om even een klein rondje te maken en daarmee bedoelde zij dat zij een rondje in het park zou maken.

Account verwijderd

schreef:
Na weet hij veel hoelang opende Yeonwoo zijn ogen, het was nog steeds duister buiten maar achter de gebouwen begonnen lichtstralen te komen. Yeonwoo kroop langzaam omhoog en zag dat zijn broek nat was geworden, 'Wat..' mompelde hij zacht. Hij keek om zich heen en zag het gevallen blikje, een kleine zucht verlaatte zijn lichaam. Hij ging rechtop zitten en keek even in het rond, hij zag in eerste instantie niemand tot hij beter keek. Er leek iemand in de verte te lopen, in het park. Hij lag in de buurt van de ingang dus het persoon moest langs hem gelopen zijn, hij stond op en rekte zich zachtjes uit daarna plofte hij weer neer. Hij pakte zijn pakje sigaretten uit zijn zak en stak er een op, rustig blies hij de rook uit.

Hij besloot om weer op te staan en rustig de richting van het figuur op te lopen, om te kijken wie het was en wat het deed. Met zijn sigaret in zijn mond liep hij na een tijdje niet ver van het persoon af, maar hij hield zijn afstand. Het laatste wat hij wou is dat iemand van hem schrok en dat het persoon per toeval een pistool bij zich had, wat eigenlijk ook niet heel veel zou uitmaken. Het zou alles alleen versnellen, nu hij er zo over nadacht versnelde hij zijn ritme waardoor hij nog maar maximaal 3 stappen achter het persoon liep.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
De grote stilte werd verbroken door een aantal voetstappen, die duidelijk hoorbaar waren achter Hayeong. Het licht had de schaduw van een persoon op de grond gevormd, die zij nog had kunnen spotten vanuit de hoeken van haar ogen. Enkele momenten later kwamen de voetstappen al dichterbij haar. Het zorgde er alleen maar voor dat zij haar meer oncomfortabel ging voelen. Dat al helemaal als het zo laat was en als het leek dat iemand zo dicht achter haar aanliep.

"Is het echt nodig om mij te volgen?" Vroeg Hayeong en stopte met lopen. Vervolgens draaide zij haar om en haar blik ging richting de persoon. Even was ze stil zodra ze iets zag wat ze herkende. Een snelle flashback ging door haar hoofd toen zij het gezicht van de ander zag. "Heb ik jou niet een aantal uren geleden gezien?" Vroeg ze voorzichtig. De lampen gaven niet enorm veel licht, maar het was genoeg om tenminste een deel van zijn gezicht te kunnen zien. Het was vreemd dat Hayeong hem weer eens zou zien. Ergens weer wel, maar ergens weer niet. Aan de ene kant want het wel enorm toevallig, maar aan de andere kant was de kans dat hij nog buiten zou zijn ook best klein. "Waarom ben je ooit nog buiten op straat?" Zuchtte ze en checkte even de tijd op haar telefoon. De tijd die werd aangegeven was ook enorm laat, wat haar een gevoel gaf dat zij een nachtdier of wat dan ook was geworden. Normaal zou zij allang in haar bed hebben gelegen en allang zijn gaan slapen, maar hier stond ze dan. Ze stond op straat met een wildvreemde die zij een aantal uren had gezien en dat allemaal, alleen door hetgeen wat was gebeurd, wat een hindernis voor haar slaap was geworden.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo bleef rustig achter het persoon aan lopen tot het stopte en zich omdraaide, uit een reflex nam Yeonwoo een stap naar achter. Het was het meisje wat hij eerder deze avond had gezien, 'Kan ik niet hetzelfde aan jou vragen?' Yeonwoo hield zijn hoofd schuin, als een puppy. Aan de ene kant verbaasde het hem dat hij haar nu hier zag, aan de andere kant ook weer niet. 'Wat doet een vrouw zo laat alleen op straat? Wie weet wat mensen met je doen zo laat..' hij knipoogte.

'Het lijkt alsof het lot ons naar elkaar toe trekt... uh' Yeonwoo dacht even na of hij de naam van het meisje wist maar tevergeefs. 'Wat is je naam ook al weer popje?'

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
"De reden dat ik nog buiten ben, is doordat ik niet kan slapen." Antwoordde Hayeong en vouwde haar armen, terwijl zij naar hem keek. "En wat probeert een jochie zoals jij te doen met iemand zoals ik?" Zei ze terug en trok haar wenkbrauw op. Hetgeen waar zij momenteel geen zin in had was dat een wildvreemde zoals hij iets bij haar probeerde te doen.

Hayeong moest kort en zwakjes lachen door hem. "Heb je nog meer slechte openingszinnen of is dat wel zo'n beetje alles van wat je hebt?" Vroeg ze zonder enige interesse. "Trouwens, bedankt voor de leuke bijnaam." Vulde ze nog aan met volle sarcasme en rolde vervolgens haar ogen.

"Maar om op je vragen te antwoorden..." Begon ze en haalde even diep adem. "Ten eerste: Ik ben nog buiten, omdat ik niet kan slapen. Ten tweede: Je hoeft je geen zorgen om mij te maken rond deze tijd, want ik kan mezelf prima redden. Ten derde: Mijn naam is Hayeong. Ik heb geen idee waarom dat relevant voor jou zou moeten zijn, maar goed." Antwoordde ze allemaal. "Zijn we dan nu klaar met jouw interview of heb je nog meer dingen die je wilt weten over een wildvreemde die je een aantal uren geleden hebt gezien?" Vroeg ze.
"Die alcohol heeft wel zeker wat met je gedaan..." Mompelde ze zachtjes tegen haarzelf. Hayeong had geen idee of hij enorm dronken was ook niet, maar ze had ook zekers geen zin om daarachter te komen. De alcoholgeur en gedrag zeiden vaak al veel, maar nu kon ze het moeilijk zeggen, doordat zij hem amper kende.

Account verwijderd

schreef:
"Nouja, ik zou zoveel kunnen doen.. maar ik ben lief voor een popje zoals jij..Hayeong." zei Yeonwoo zachtjes en een kleine grijns verscheen op zijn gezicht. Hij moest kort lachen over haar openingszinnen opmerkingen,"Geloof me, ik kan er zo nog 3 uit mijn zakken halen." hij glimlachte kort. Hij hield zijn hoofd even schuin, "Ik ga nog even verder met mijn interview aangezien ik me toch nog 1 ding afvraag." Hij keek haar kort even aan, "Wat is de reden dat je niet kan slapen, je werkte tot aardig laat dus je zou denken dat je moe zou zijn..' Yeonwoo dacht even na. "Je hebt toch niks gedaan waar je nu over wakker ligt? Dat zou je wallen geven en hoofdpijn wat je mooie hoofd zou verpesten." hij knipoogde vluchtig.

Hij zag niet ver van hun een bankje staan en besloot om zonder ook maar iets te vragen er heen te lopen, toen hij eenmaal zat keek hij haar kant op.

"Trouwens, probeer niet tegen me te liegen ja? Dan hebben we geen goed begin tussen ons 2.. en dat zou je toch niet willen popje?"

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
Al die bijnamen waren de reden waarom Hayeong soms de rilling kreeg door haar hele lichaam. Die rillingen waren geen goed teken, maar een teken van dat haar ziel soms kon janken om hoe slecht alles was. Het leek net een scene van die slechte 'romantische' films, waar de mannelijke rol een zet probeerde te zetten en dat het gewoon niet werkte. Voor Hayeong was dat gewoon top comedy, terwijl velen het altijd zo leuk vonden, wat zij dan weer eens niet begreep.

"Schattig dat je denkt dat ik zo zwak en onschuldig ben." Zei ze met sarcasme en met een neppe glimlach. Ja, ze leek enorm zwak en onschuldig, maar dat was niet het geval. Dat al helemaal niet na wat er was gebeurd. Het was balen dat dat steeds in haar hoofd afspeelde.
"Liever niet. Ik heb liever niet dat een wildvreemde opeens wat slechte openingszinnen gaat gebruiken. Dat al helemaal na het gebruik van alcohol." Zei ze en zag zijn glimlach. Hij had het geluk dat zij net niet in de stemming was om ook maar eens een beetje gewelddadig te worden en hem een leuke klap te geven tegen zijn wang of waar dan ook.
Vanwaar kwam al die interesse van hem opeens vandaan? "Laat ik zeggen dat ik soms van die dagen heb dat ik moe ben, maar niet in slaap kan vallen en vandaag is het net toevallig één van die dagen." Antwoordde Hayeong, terwijl zij naast hem op de bank ging zitten. Ze keek voor haar uit en zag een vijver, waar het maanlicht in reflecteerde.

Zijn laatste opmerking zorgde ervoor dat zij wat in de lach schoot. "Alsof wij al een goed begin hadden, om mee te beginnen." Lachte ze zachtjes en keek kort naar hem. "Ik hoop voor je dat die alcohol je niet al te gek maakt, maar ik ben bang dat dat al het geval is." Zei ze zachtjes en trok haar vest wat meer over haar schouder heen, doordat het langzaam wat kouder werd.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo trok zijn mond open om te reageren maar sloot deze maar weer. "Dat zijn rottige nachten, ik ken het." hij slikte zachtjes. Hij wist even niet wat hij moest zeggen aangezien zijn popjes-methode haar niet binnen haalde. Normaal gesproken werkte deze wel maar het leek of ze er immuun voor was, het enige wat hij terug kreeg waren korte antwoorden die hem op zijn plek zette, iets wat hij wel begreep eigenlijk. Doordat ze niet was zoals andere trok ze wel zijn aandacht, normaal gesproken was hij al weggegaan maar hij wou meer over haar te weten komen.

'En zo dronken ben ik niet, ik kan niet zeggen dat ik niks heb gedronken maar... zo ver heen ben ik ook niet.' hij glimlachte kort. "Hmm, tja je kan wel zeggen dat ons begin aardig, hoe zeg je het? Origineel was.' hij keek haar even aan toen ze haar vest verder trok. "Geloof me ik wil niet verder.. like cheesy doen maar als je het koud hebt mag je mijn jas wel? Het vest wat je draagt lijkt me niet erg dik?" hij probeerde haar lief aan te kijken maar faalde daar nog al in en hij keek weer vooruit.

Yeonwoo probeerde aardig te zijn maar hij had het gevoel dat elke move die hij maakte hij verkeerd schoot, een kleine zucht verlaatte zijn lichaam. Hij wist niet wat het was maar op de een of andere manier gaf zij hem het gevoel dat hij nog een doel had in zijn leven, een taak om te volbrengen. Hij wist alleen niet wat, of hoe.

Anoniem
Wereldberoemd

Misery schreef:
"Aangezien je mij net een hele interview hebt afgelegd met mij, vind ik dat het nu mijn beurt is om jou vragen te stellen." Zei Hayeong en ging wat comfortabeler zitten, al was het nog wat frisjes. "Waarom ben jij eigenlijk nog rond deze tijdstip buiten?" Vroeg ze. "Oh ja. Ik zou het ook waarderen als ik je naam wist." Vulde ze nog aan, voordat het uit haar gedachte slipte. Het was namelijk niet eerlijk dat hij dingen over haar wist, maar dat zij helemaal niets over hem wist. Ergens had ze namelijk het gevoel dat zij hem misschien wel vaker zou zien.

"Ik kan wel dergelijk ruiken dat je iets ophad en ik kon het net ook zien, omdat je zo slim was om met een blikje bier in slaap te vallen." Mompelde Hayeong. Zijn gezelschap was iets wat zij nu enorm kon appreciëren, vooral doordat zij haar vaak alleen voelde en nu had ze nog een soort van gevoel dat ze met iemand kon praten, al was hij misschien niet helemaal sober.
"Ons begin was zeker anders vergeleken met de meeste mensen, maar ergens ben ik ook blij. Anders zou ik geen idee hebben wat ik nu buiten zou doen." Gaf ze eerlijk toe. Vaak leefde ze alleen en duwde vaak mensen van haar af en vaak kwam dat gevoel van dat zij helemaal alleen was weer over haar heen. Dan probeerde zij haar open te zetten om nieuwe mensen te ontmoeten, maar vaak voelde dat voor haar veel te geforceerd aan.
Hayeong keek hem aan en zag die blik van hem. "Ben je altijd zo cheesy bezig of wat?" Vroeg ze en trok een wenkbrauw op. "Maar dat is niet nodig. Ik red me wel." Antwoordde zij op z'n vraag. Het was misschien wat fris, maar het kwam niet op het punt aan dat zij enorm bevroor of iets.

Een diepe zucht verliet haar mond, terwijl zij alles probeerde te vergeten. "Maar alles terzijde. Het is wel enorm toevallig dat wij elkaar weer eens hebben ontmoet, want vaak is de kans enorm klein dat je dezelfde persoon opnieuw ziet." Haar blik ging heel kort naar hem en keek toen weer naar voren.

Account verwijderd

schreef:
Yeonwoo glimlachte even en dacht even na, 'De reden dat ik buiten ben? Ergens hoopte ik een persoon te vinden om mee te praten, niet denkend dat ik die ook zou vinden..' hij keek even haar kant op. 'Ik kom wel vaker zo laat buiten, niet omdat ik niet kan slapen maar omdat ik niet wil slapen.' hij lachte even kort. 'Normaal gesproken ben ik niet zo, en misschien werkt het kleine beetje alcohol wel mee met de acties die ik nu zet. Het blikje wat je zag was wel het enige hoor, dus het valt nog wel mee. Ik beloof het je.' hij keek even naar de grond.

'En over ons begin, tja ik ben blij dat het is gebeurd. Dat ik per toeval het gebouw zag waar jij je schuilhield en er per toeval heen ging om te kijken wat er aan de hand was zo laat.' hij glimlachte even. 'Dit is de eerste keer dat ik iemand na een aantal uren nog een keer zo toevallig zie trouwens.' hij keek op naar de vijver die voor hun lag. 'Wat doe je precies als ik vragen mag? Aangezien je zo laat nog op kantoor zat. Je gaat waarschijnlijk ook vragen wat ik doe, dus zal ik alvast antwoord geven.' Yeonwoo haalde kort diep adem. 'Op dit moment niks, ik heb het opgegeven om iets te doen met mijn leven, ik wou altijd het leger in.. maar ik zag het nut niet meer dus ik ben er mee gestopt. Nu zit ik veel in mijn appartement, niks te doen eigenlijk. Nu lijkt het waarschijnlijk of ik een slecht en lui persoon ben, wat eigenlijk ook wel zo is maar ik hoop dat je me er niet anders door gaat behandelen..' een zucht verliet zijn mond. 'Ik ben het nut verloren, het nut om iets te maken van mijn leven dus ik vul het nu met late avonden en slechte vrienden..'

'En trouwens mijn naam is Yeonwoo, Kim Yeonwoo maar hou het maar bij Yeonwoo.' hij staarde nog steeds naar de vijver voor hun, dit was de eerste keer dat hij zich openstelde voor iemand. Iemand die hij niet eens goed kende, maar goed wou leren kennen. Iemand die na al die jaren belangrijk leek, al was het maar voor even, voor een nacht. Iemand die deze nacht beter maakte, zonder dat ze het wist. Iemand die hij niet wou wegduwen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld