Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

16 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Should be foes but we both know the

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex bleef even staan om aan te geven dat op die plaats ook nog een omheining moest komen en focuste zich toen op de boom. Hij fronste toen hij iemand zag zitten. Hij kwam soms langs de boom maar had er nooit iemand zien zitten, dus hij vond het interessant dat er nu wel iemand was. Hij had geen idee wie het was, het kon iemand van de Jones-clan zijn maar het kon net zo goed ook iemand van zijn familie zijn, hoewel hij wist dat niet veel familieleden vaak naar die boom gingen. Hij zag hoe diegene opstond en hij zwaaide. De persoon hoefde niet weg te gaan vanwege hem, hij zou al snel toch weer weggaan. Hij wilde alleen even uitrusten en het leek hem wel leuk om een praatje te maken. Hij hield van socialiseren, ook al leek het vaak alsof dat dat niet het geval was. Hij had een stoer uiterlijk maar als je hem een beetje leerde kennen merkte je al snel dat hij een aardig persoon was, die graag met mensen communiceerde. Hij begon sneller naar de boom toe te lopen en stak zijn hand nog een keer op. ‘Hey!’, riep hij. ‘I come in peace!’, ging hij daarna verder en grinnikte even om zijn woorden. Hij had geen slechte intenties maar hij begreep ook wel als die persoon liever alleen gelaten werd.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Verstijfd bleef ze staan toen ze het gedaante steeds dichter zag komen. Vaag herkende ze hem maar ze wist niet van waar. Het was pas toen hij enkele meters van haar verwijderd was dat ze het besefte. Het was de zoon van de andere clan, en zij stond momenteel op hun grond. Nooit had ze een van hen gezien hier op deze plek, ze dacht dan ook dat ze de enige was die hier kwam en dat het daarom ook geen gevaar zou vormen. Bij zijn woorden zucht ze even zachtjes. Tuurlijk zou hij dat zeggen, om haar vervolgens mee naar zijn clan te kunnen nemen en wie weet wat er dan met haar zou gebeuren. Toch kwam ze langzaam achter de boom uit en maakte ze zichzelf zichtbaar voor hem. 'I'm sorry, I know I'm not supposed to be here. I thought nobody came here anymore, I will leave now. I'm sorry..', reageerde ze wat geschrokken. Ondanks haar woorden bleef ze stilstaan naast de boom, haar ogen op de jongeman gericht die voor haar stond. Moest het gesprek daarstraks niet hebben plaatsgevonden zou ze zelfs niet geweten hebben dat hij de zoon was van de andere clan, gelukkig wist ze dat nu wel en kon ze zich er op voorbereiden. Niet dat ze iets kon doen moest hij haar aanvallen, dat besefte ze goed. Ze was getraind maar 1 op 1 zou ze deze gast nooit kunnen aanpakken en dat gaf haar angst, angst die ze probeerde te verbergen achter een neutrale blik die niet veel kon prijsgeven van wat ze voelde op dit moment. Langzaam zette ze enkele passen achteruit terwijl ze hem blijvend bleef aankijken. Hem uit het oog verliezen wou ze niet, niet wetende wat hij van plan was met haar nu hij haar gezien had op zijn grondgebied.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Toen Alex dichterbij kwam, zag hij dat de persoon het meisje was die hij eerder die dag had gezien. Ze was er één van de Jones-familie en ze was op het grondgebied van de O’Donnovans. Hij dacht even aan de woorden van zijn vader, die eens had gezegd dat ze elke Jones van hun territorium moesten jagen maar hij vond dat dat voor nu niet nodig was. Ze deed geen foute dingen, ze was alleen maar bij de boom. Hij stopte met lopen toen hij tegenover haar stond en bekeek haar onopvallend. Hij had haar natuurlijk in het pakhuis gezien maar toen had ze op een afstandje gestaan. Nu kon hij haar van dichtbij bekijken. Ze was lang niet lelijk, ook al mocht hij dat niet denken. Hij luisterde naar haar woorden en schudde langzaam zijn hoofd. ‘It’s okay’, zei hij en keek even om zich heen. ‘It is a beautiful place, after all’, ging hij verder en keek weer terug naar het meisje. ‘I think it would be best for you if you sit on the other side of the tree. Chances are you will get in less trouble if someone from my family sees you’, zei hij toen. Hij zweeg even en bedacht zich wat hij kon zeggen. ‘So, what are you doing here?’, vroeg hij, met een hint van argwaan in zijn stem. Het leek in zijn ogen erop dat ze aan het genieten was van de rust maar het kon natuurlijk ook zijn dat ze eropuit was gestuurd door haar familie om het land te bespioneren.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Elke kleine stap naar achter leek een eeuwigheid te duren. Zo onopvallend mogelijk moest ze hier zo snel mogelijk weg raken, maar dan ook echt snel. Enkele seconden en voor ze het weet zou ze met haar gezicht tegen de grond gedrukt liggen, niet wetende wat er daarop zou volgen. Voor even hield ze haar adem in, bang voor zijn reactie die voor haar totaal onverwacht was. Ze luisterde naar zijn woorden en voor even kon ze terug normaal ademen. Zijn vriendelijke woorden verbaasde haar en gaven haar zelfs wat wantrouwen. Zij was de vijand, waarom zou hij de moeite doen om haar te waarschuwen en een gesprek met haar voeren in plaats van haar te gaan verlinken bij zijn familie? Natuurlijk kon hij dat nog altijd doen maar daar leek het momenteel niet echt op. Het enige wat ze deed was lichtjes knikken tot hij was uitgepraat. 'Yes it really is.. I love this place. I will stay on my side. Sorry again', zei ze zacht waarna ze op haar lip beet en hem even beter bekeek. Van dichtbij zag hij er een stuk minder intimiderend uit en ergens straalde hij zelfs rust uit, iets wat ze eerder niet gezien had. 'Well I spend my time here, everyday.. I just enjoy it here, it's peaceful and quiet. It's my happy place, away from home', zei ze en ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken, denkende aan alle keren dat ze hier had gezeten voor uren, gewoon zonder aan iets te denken. Al snel verplaatste ze haar blik weer van hem naar de grond, goed beseffende wie er voor haar stond en wat voor problemen het haar zou kunnen brengen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex luisterde rustig naar haar woorden. Hij had niet het gevoel dat ze een gevaar was en daar was hij blij mee want hij wilde de problemen tussen de twee families niet groter maken dan dat ze al waren. Hij knikte langzaam. ‘I completely understand why you chose this place for your happy place’, zei hij en leunde ontspannen tegen de boom. ‘It is a nice and quiet place but I can not help but wonder, have you never been caught by anyone? Either by your or my family?’, vroeg hij toen en hij kon zijn nieuwsgierigheid niet onderdrukken. Dit bleef een gevaarlijke plaats en zijn familie was niet bang om geweld te gebruiken tegen hun vijanden. Hij had nooit berichten gehoord over een meisje van de Jones-clan die op hun land gesignaleerd was maar het kon natuurlijk ook zijn dat dat snel is opgelost zonder dat er een groot probleem van werd gemaakt. Hij keek nog even naar het meisje maar focuste zijn blik toen naast haar. Hij rommelde in zijn zak en haalde daar het blikje met sigaretten uit. Hij haalde er één uit en stak toen het blikje uit naar het meisje. ‘Want one too?’, vroeg hij. Hij wilde gewoon beleefd tegen haar doen. Ze mocht dan wel een vijand zijn, hij had geen persoonlijke problemen met haar.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze richtte haar blik uiteindelijk toch maar van de grond op hem, aangezien hij duidelijk niet meteen weg zou gaan en ze zich maar beter zo goed mogelijk zou gedragen. Het was geen goed plan om ruzie te starten hier aangezien hij echt vriendelijk deed en ze dat dan ook maar beter terug kon doen. Bij zijn vraag schudde ze lichtjes haar hoofd. 'Never saw someone from your family and mine doesn't even know this tree exists. They don't know where I am, sometimes I just leave for days and come back and they're mad for a day but they know I'll do it again. I'm just a girl you know? It's not like I'm one of my brothers, they don't need me to be home..', zei ze en beet zachtjes op haar lip toen ze besefte wat ze allemaal aan het zeggen was tegen deze onbekende voor haar, de zoon van de vijand dan ook nog. Ze kon het niet helpen, ze vond het wel fijn om eens iemand tegen te komen die niet tot haar familie behoorde. Iemand waar ze haar frustratie bij kon uiten voor 1 keer al besefte ze wel dat hij daar misschien niet de ideale persoon voor was. Ze beklaagde het zich dan ook al snel wat ze net allemaal gezegd had. 'Yes please', zei ze en nam voorzichtig een sigaret uit het blikje dat hij haar voorhield. Het kon nu eenmaal ontspannend werken en dat had ze wel even nodig. 'Think we both deserve one after today', zei ze schouderophalend. Het was niet alsof beide families goed nieuws hadden gekregen. Het niet akkoord gaan met de deal was voor beide families nadelig en zou echt niet zomaar opgelost raken. Er zou bloed gaan vloeien en dat wist Rosalia maar al te goed.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Hij snapte wat ze bedoelde, hij had dat vaker gezien, ook in zijn familie. ‘That must suck’, zei hij toen. Hij had sympathie voor haar, ook al wilde hij dat niet hebben.‘But I am glad there is a place where you can go’, zei hij daarna met een klein knikje. Hij had niet verwacht dat ze zo zou reageren maar hij was er ergens wel blij mee dat ze het zo had gedaan. Hij grinnikte even door haar woorden en knikte. ‘I totally agree’, zei hij. Hij stopte het blikje weer in zijn zak, waarna hij er doosje lucifers uithaalde. Hij stak er één aan en hield het naar het meisje toe zodat ze haar sigaret kon aansteken, waarna hij zijn eigen sigaret ook aanstak. Hij schudde het stukje hout zodat de vlam uitging. Hij wist dat het een zware tijd zou worden tussen de twee families maar bang was hij niet. Zijn vader had hem genoeg verhalen verteld over voorgaande gevechten tussen zijn familie en anderen en had hem daar ook op voorbereid. Hij had leren schieten met verschillende soorten pistolen en geweren en wist ook hoe hij moest vechten dus als het echt zo ver zou komen zou hij klaar zijn maar hij probeerde niet te ver vooruit te denken. Hij vestigde zijn aandacht weer op het meisje. Hij vond haar op het eerste blik een best aardig persoon, het was alleen zo jammer dat haar vader zo was.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze knikte instemmend door zijn woorden en glimlachte zwakjes. 'It does suck but I'm glad you understand. I know our families aren't the best friends but you seem pretty nice and friendly..', zei ze en stak haar sigaret uit zodra hij de lucifer aanreikte. Eenmaal haar sigaret was aangestoken nam ze er een trek van en blies niet veel later de rook uit tussen haar lippen. Het voelde heerlijk en ondanks dat ze geen vaste roker was deed het haar echt goed op momenten dat ze zich gespannen voelde. 'What are you doing here? I have never seen you around, and I'm here pretty often', zei ze zachtjes lachend waarna ze zich neerzette tegen de boom en een tweede trekje nam. Ze wou er niet al te goede moed in hebben maar ergens was ze blij, blij dat ze eindelijk iemand had om mee te praten. Natuurlijk kon ze terecht bij haar familie, ze hield dan ook enorm veel van hen maar dit was even anders. Deze jongeman zou haar niet oordelen wanneer ze haar mening uitte, hij leek open-minded net zoals zij dat ook was. Dat was het grote probleem binnen haar familie. Iedereen werd er in een soort hokje gestopt, alsof je taak al is vastgelegd. Dat was nu eenmaal het leven wat je had in een clan, al was Rosalia het hier niet mee eens. De laatste jaren had haar familie vele anderen verslagen, haar vader was dan ook een wijs man en ze wist hoe haar broers konden zijn als het op vechten aankwam. Soms vroeg ze zich af of het wel nodig was, al dat onnodig bloed dat er viel voor een stuk land maar dan besefte ze weer dat het om veel meer ging dan een stuk land. Het ging om macht, aanzien, de beste en grootste zijn van alle kartels en dat was dan ook de hoofdreden van al deze dingen. Ze besefte heel goed dat haar vader die positie niet meer wou verliezen en dat ze daarom moesten blijven doorgaan, elk van hen.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex moest even glimlachen door haar woorden. ‘I try to be and I have no reason not to be. I mean, you seem nice and friendly too and I do not want to come across as a dick’,zei hij terug en nam een trekje van zijn sigaret. Hij blies de rook langzaam uit en keek weer even naar het veld voor hen voordat hij weer terug naar het meisje keek. ‘I am sorry for you, though. I hope they aren’t too hard on you?’, zei hij en zweeg even voordat hij knikte. ‘You are right, I hardly ever come here but I was told to check the fences so I did’, antwoordde hij en zweeg even om na te denken wat hij haar wel en niet kon vertellen. ‘There are parts of the border that does not have any fences or something like that so I need to document that and then fix it’, ging hij verder nadat hij had besloten dat hij het haar wel kon vertellen. ‘I was getting a little tired so I decided to come here and get some rest before I go on with checking and here I am’, zei hij daarna en nam nog een trekje van de sigaret. De sfeer tussen hen voelde niet gespannen zoals de sfeer van vanochtend en daar was de jongen blij mee. Het voelde voor zijn doen ontspannen, alsof hij vaker met haar had gepraat.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze glimlachte door zijn woorden en knikte. Dat klonk wel logisch al had hij natuurlijk alle reden om wel vervelend tegen haar te doen, al was het maar door wat zijn familie hem allemaal gezegd had. Ze geloofde niet dat die ook maar een goed ding wisten over haar en haar familie en dat nam ze hen ook niet kwalijk, in haar geval was dat net hetzelfde en door al die woorden die je naar je hoofd krijgt ga je het nog bijna geloven, al besefte Rosalia ook wel dat ze niet alles moest geloven wat haar verteld werd. Bij zijn vraag haalde ze lichtjes haar schouders op. 'I'm just a girl you know, they can't do much with a girl. I'm only helpful to make deals and seduce my dads partners in deals. That's where I'm for but it's fine. They're hard on me because they want to get the best out of me. Don't know if it's working but I can handle it as long as I come here and be away from them sometimes', zei ze zachtjes terug. Ze luisterde verder naar wat hij allemaal zei en knikte begrijpend, dat was wel logisch na vandaag. Zijn vader wou er vast zeker van zijn dat alles goed beveiligd was, dat zou een aanval een stuk kunnen tegenhouden. 'You should come here more often, it's a nice place and maybe I want to talk to you more often', zei ze met een kleine glimlach. 'I know I'm maybe not the right person and this might sound weird but I could help you with the fence? I'm not that good at drawing but maybe I can help with something. It's more usefull than sitting here all day', zei ze zachtjes lachend. Het klonk raar maar toch leek het haar een goed idee. Hij zou sneller klaar zijn met zijn werk en zij zou wat tijd weg hebben van thuis terwijl ze zich nuttig bezighield en intussen met hem kon praten. Ze wist niet wat het was met hem maar ze voelde zich op haar gemak, iets wat ze niet snel had met mensen. 'What's your name btw? I forgot to ask'.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Alex luisterde stil naar haar voordat hij nog eens knikte. ‘I understand they want the best out of you, but don’t you want to be treated like your brothers? To do the sameas them?’, vroeg hij. Hij probeerde niet naar informatie te vissen om het tegen haar te gebruiken, hij was alleen nieuwsgierig naar haar mening erover. ‘I don’t mind you coming here, please come here anytime you want’, zei hij daarna. Hij rookte langzaam de sigaret op en glimlachte weer even. ‘I should, indeed. It is a calm place’, zei hij en knikte. Hij had haar woorden niet verwacht maar hij vond het aardig van haar. ‘And it would be very nice to talk to you more. I don’t know when I will come again, though. I have a busy schedule’, zei hij en keek even weg waarna hij zacht grinnikte. Hij vond het een lief aanbod van haar. Hij zag er het gevaar niet van in. Ze waren dan allebei niet alleen en hadden iets te doen. Hij knikte. ‘That sounds like a nice idea, actually’, zei hij met een kleine glimlach en dacht even na. ‘You can count all the wood we need, if you want to?’, stelde hij toen voor. ‘But if you don’t want to, you can always just walk with me and enjoy the view’, ging hij daarna verder. Hij wilde haar ook niet dwingen om iets te gaan doen. Hij haalde een hand door zijn haren en stak zijn hand uit. ‘My name is Alex O’Donnovan, nice to meet you’, zei hij met een trotse glimlach. Hij mocht haar wel.

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Ze knikte bij zijn woorden die haar ergens best de moed in de schoenen lieten zakken. 'I want that, oh I would love it but unfortunately I don't have a dick', zei ze schouderophalend. Het was gewoon de harde waarheid. Was ze als jongen geboren zou ze heel wat dingen mogen doen waar ze nu buiten gehouden wordt en nu besefte ze pas hoe erg het haar stoorde, dat liet hij haar inzien doordat ze er nooit echt luidop over gepraat had. 'I understand you're busy but you should make time for beautiful things like this. It's that kind of things that make life so amazing don't you think? Don't know what I would do if I couldn't come here and were stuck inside my house. And on the other side, it would give me the chance to talk to you more'. Ze lachte zachtjes door zijn reactie en knikte instemmend. Het leek haar een leuk idee om te kunnen helpen en hem op die manier vaker te kunnen zien, haar familie moest er niets van weten. Die wisten toch niet waar ze altijd uithing en wisten niet eens af van het bestaan van de boom en dit stukje grond. 'That sounds like a plan, I would love to help. Anything I can do', zei ze instemmend en een glimlach vormde zich om haar lippen. Nadat ze de laatste trek van haar sigaret genomen had en deze doofde, schudde ze hem lieftallig de hand. 'Alex, that's a pretty name. I'm Rosalia Jones but you can just call me Rosie if you want. It's nice to meet you too', zei ze gemeend terwijl ze hem zachtjes de hand schudde en deze vervolgens zachtjes weer losliet.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
Hij grijnsde even door haar woorden en knikte. ‘I wish the rules were different for you, to be honest. I wish you could the same things as the others but oh well, we sadly can’tchange the rules’, zeij hij en haalde ook zijn schouders op. Hij zou dat zelf graag veranderen zodat iedereen in de familie een kans had om mee te doen maar hij ging daar niet over, helaas niet. Hij knikte daarna nogmaals. Ze had zeker gelijk en haar woorden deden hem inzien dat hij eigenlijk veel te weinig rust nam. ‘You are right’, zei hij en zweeg even. ‘You know what’, bedacht hij zich toen. ‘I am going to go here every day, for a couple of hours, how about that? Then we can see each other more often’, ging hij verder met een kleine glimlach op zijn gezicht. Het leek hem leuk om haar vaker te zien, ze was fijn gezelschap, ook al zou zijn vader hem alle hoeken van het huis laten zien als hij erachter zou komen maar dat scheelde de jongen niet. Hij keek weer naar het meisje. ‘I already did half of the border so now we only have the other side to do’, zei hij en wees in de richting van de grens die nog moest, om haar te laten zien welke kant ze nog moesten doen. Hij had er zin in om samen met haar op pad te gaan, ze zou het werk veel beter maken. ‘I appreciate it that you want to help me’, zei hij daarna gemeend. Hij glimlachte weer toen hij haar naam hoorde en glimlachte ook door haar woorden. ‘You have a very lovely name, Rosie’, zei hij. ‘Your name fits you, you are as lovely as a rose’,

@Orpgfan1

Account verwijderd

schreef:
Het was fijn om iemand te hebben die haar snapte, dat gevoel had ze niet vaak. Ze wist wel dat ze op haar familie kon rekenen maar soms had ze gewoon het gevoel alsof ze er niet thuishoorde, omdat de regels voor haar anders waren. Alsof ze er niet zichzelf kon zijn en gewoon kon zeggen wat ze dacht over dingen en hoe ze zich voelde bij situaties. Bij hem kon dat wel, en dat na een eerste gesprek. Ze besefte dat dat iets speciaals was, iets wat ze nog nooit eerder had meegemaakt en dat ze dat niet zomaar wou opgeven uit angst voor haar vader. 'I wish that too, but it's fine. It really is. I'm glad someone understands me and thinks the same, that's actually nice', zei ze tevreden terwijl ze naar de lucht keek. Het was een best sombere dag, de lucht was donker en de wind waaide wat ongewoon was voor de tijd van het jaar. Toch kon Rosalia's dag niet meer stuk. De glimlach die er eerder was kwam meteen terug bij zijn woorden en enthousiast knikte ze bij zijn voorstel. Het idee alleen al dat ze elkaar hier vaker zouden kunnen ontmoeten maakte haar gelukkig en gaf haar een warm gevoel vanbinnen, eindelijk iemand om mee te praten. 'Alex.. that sounds perfect', zei ze gemeend. 'I'm glad I can help, it's a lot of work to do alone. Besides, I really enjoy your company, is that weird?', zei ze. Ergens was het een vreemd idee dat ze hier met de zoon van de vijand zat te praten alsof ze hem al jaren kende, tegelijkertijd kon dat haar helemaal niks schelen. Bij zijn woorden begonnen haar wangen spontaan rood te kleuren en ze kon een verlegen glimlach niet onderdrukken. 'You stop it, you even make me blush. That's very sweet, thank you', zei ze zachtjes lachend nadat ze hem een plagend duwtje had gegeven. Ze besefte dat het niet voor altijd zo stiekem hier zou kunnen zijn, maar ze zou er van genieten zolang als het kon.

Anoniem
Internationale ster

GhostBC schreef:
‘I agree. It is nice to have people that think the same way as you’, antwoordde hij en sloot zijn jas wat dichter om zich heen. ‘But as long as you think it’s fine, then it’sok’, zei hij daarna. Het zou erg moeilijk zijn als je met regels moest leven waar je niet blij mee was, vond de jongen. Hij dacht even na. ‘Are you dressed for the weather? If you are cold I can lend you my coat, if you want’, bood hij toen aan. Ze zouden straks op de open vlakte lopen en daar kon het stevig waaien. Hij grinnikte zacht en schudde zijn hoofd. ‘It sadly is a lot of work but together it will be more fun and I don’t find it weird. I mean, we are supposed to be enemies but I personally don’t see you as one. I actually enjoy your company as well’, zei hij terug. Hij wist dat zijn vader zeker niet blij zou zijn met het feit dat hij met het meisje aan het praten was maar de jongen vond het eigenlijk best leuk om met haar te praten. Hij praatte om eerlijk te zijn niet met veel mensen die niet zijn familie waren en hij vond het daarom ook fijn om eens met iemand anders te praten. Hij begon te lachen toen hij zag dat haar wangen rood kleurden en liet haar haar gang gaan. ‘It is the truth! And I have to give a compliment back, since you complimented me as well. Thank you for that, by the way. It is really sweet of you’, glimlachte hij.

@Orpgfan1

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld