Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

O// You don't need no other love, we can keep

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ze liep naar binnen toe en deed de deur dicht eenmaal hij ook binnen was gekomen. Het appartement waar ze nu in woonde was zeker niet top. Het had alles wat ze nodig had, dat wel, maar ze was er zeker van dat ze haar eigen huis zou gaan missen. Een vriendin van haar verbleef er in tot Veronica weer terug was van opdracht. Gelukkig maar dat ze altijd mensen vond die dat wilden doen. Ze vond het ook prima als haar huis zou leegstaan, maar dan vond ze het maar zo aangenaam dat er om de zoveel tijd iemand naar zou gaan kijken, en voor haar huisdieren zou zorgen. Daar moest ze zich nu geen zorgen om maken. Ze wist dat er goed op alles gelet zou worden op dit moment, en dat ze met een gerust hard hier haar tijd zou kunnen uitzitten, tot ze melding zou krijgen dat de missie was afgerond en ze weer naar huis zou mogen keren. Ze keek even op toen ze zijn mobiel hoorde gaan. Hij had het druk, dat was duidelijk, en hoe graag ze ook wou weten wat het allemaal te betekenen had, ze reageerde niet. 'Geen probleem hoor, ik zoek alvast alles bij elkaar voor je handen', zei ze, waarna ze de keuken in liep en uit de kast ontsmettingsmiddel, verband en wat compressen haalde om de wonde schoon te maken. Zoiets zou zeker ontsteken moest hij er niks aan doen, en voor de lift die hij haar had gegeven wou ze maar zo vriendelijk zijn om iets terug te doen. Bovendien kende hij haar nu, en ze was er zeker van dat dat alleen maar goed kon zijn voor later, al wist ze niet of ze er op het kantoor mee opgezet zouden zijn dat ze de eerste avond op de opdracht al zo een risico's had genomen. Van zodra hij terugkwam was ze dan ook klaar. 'Je moet je niet verontschuldigen, zo een dingen gaan voor. Zeker als het familie is', zei ze en ze gebaarde naar de bank waarop hij kon plaatsnemen, zodat ze voorzichtig naar zijn hand zou kunnen kijken, en de wonde zou kunnen schoonmaken.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael nam plaats op de bank waar Veronica naar wees. Het appartement waar ze woonde leek ook totaal niet haar stijl, maar Michael kon mis zijn. "Ben jij ook zo'n familiemens?" vroeg hij. Zijn handen liet hij aan haar zien en hij glimlachte kort. Hij had het gevoel dat hij haar een reden moest geven, want hij wou ook niet als iemand lijken die iets te verbergen had. Tuurlijk had hij dingen te verbergen, maar zo mocht het niet lijken. "Dankjewel om er even naar te kijken. Het is niet dat ik het niet gewoon ben..." zei hij en ging verder. "Ik ben iemand die snel boos is, namelijk. Ik kan die soms niet in de hand houden en dan gebeuren er zo'n dingen." zei hij en knikte naar zijn handen. Hij was ook niet aan het liegen. In zijn hele leven had hij wat trauma's opgelopen, waar hij nooit met iemand over had gepraat. Al die problemen stapelden zich op, totdat hij op een dag zijn woede niet meer kon inhouden. Hij is dan ook nooit ermee gestopt. Enkel verlegde hij nu zijn aandacht zodat hij deze woede op mensen kon uitwerken die het verdienden, of zijn boksbal. "Ik heb ook een boksbal, waardoor ik makkelijker die woede kan bedwingen." ging hij verder. "Het is niet dat ik ooit een vrouw heb geslagen, trouwens." zei hij. Het was ook vrij duidelijk geweest dat hij iemand had geslagen, dus hij kon er ook best eerlijk over zijn. Hij kon het ook niet beschrijven, want elke keer dat hij zijn woede uitte op mensen die het verdienden, voelde hij zich weer lichter. Hij wist dat dit niet zijn hele leven kon blijven duren, maar zolang het duurde hielp het hem. Nu was hij ook gewoon boos geweest omdat hij binnenkort zijn moeder zou verliezen, en niemand snapt hem. Zijn broer blijft waar hij is, en zijn jongere broer is te gefocust op school om zich te laten gek maken door de gedachte, dus hij had niemand om erover te praten. Alles werd voor hem gewoon beter als hij ergens op kon slaan en hij wist dat dit vele mensen afschrikte. Ooit zou hij hiervan af zijn, maar momenteel kwam het goed van pas in het milieu waar hij werkte.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Eenmaal hij neerzat ging ze met haar spullen naast hem zitten, en nam ze voorzichtig zijn hand wat dichterbij. De wonde bloedde niet meer, maar dat had het duidelijk wel gedaan en het moest dan ook verzorgd worden. Ze nam een compres en deed er wat van de ontsmettende gel op, waarna ze het voorzichtig op zijn hand plaatste en zachtjes de bloed resten en het vuil schoon veegde. Om hem wat af te leiden ging ze in op zijn vraag. 'Ja enorm, alleen wonen mijn ouders in het buitenland dus ik zie ze niet vaak en mijn broers hebben het altijd te druk met werk. We proberen wel tijd voor elkaar te maken maar dat is eerder zeldzaam. Bellen is ook wel prima, maar toch niet hetzelfde', zei ze, waarna ze haar aandacht weer richtte op de wonde. Het klopte dat ze haar ouders en broers niet vaak zag, maar dat kwam dan door haar werk, alleen kon ze dat niet zeggen en dus moest het maar op deze manier. Dat klonk ook wel logisch ergens. Welke meid zou er nu helemaal alleen in dit soort buurt komen wonen om te werken in een louche bar, terwijl ze gewoon familie zou hebben ergens in de buurt waarbij ze zou kunnen verblijven? Ze keek op toen hij weer begon met praten, en wat hij vertelde verbaasde haar. Hij gaf eerlijk toe dat het door geweld kwam, en hij liet zelfs vallen een gewelddadig persoon te zijn. Ze had niet verwacht dat hij dat zou gaan vertellen. Ergens had ze erop gerekend dat hij gewoon zou zwijgen over de reden van zijn wonde, maar hij besloot het dus anders aan te pakken, interessant. Ze knikte begrijpend bij zijn woorden, en begon zijn eerste hand alvast in verband te wikkelen, dun maar toch genoeg zodat de wonde er niet door zou komen. 'Iedereen heeft zijn grenzen natuurlijk, dat is maar zo menselijk. Je moet alleen voorzichtig zijn dat je jezelf er niet zo mee bezeerd. Die wonde zit er flink door', zei ze terwijl ze nu over ging naar zijn tweede hand, die net wat zwaarder toegetakeld leek. Toen hij zei dat hij nooit eerder een vrouw had geslagen keek ze even op. 'Dan moet ik me dus geen zorgen maken', zei ze met een kleine glimlach. Wat hij hier vertelde was zeker niet normaal, maar ze wou hem wel gewoon tonen dat hij haar dit soort dingen kon vertellen, en dat het haar niet afschrikte. Enkel op die manier zou hij haar kunnen vertrouwen. Het was belangrijk dat hij haar dit soort dingen nu al wist te vertellen. Al snel merkte ze dat ze aan het staren was, en ze wendde haar blik dan ook vluchtig weer af, terwijl ze zijn tweede hand ontsmette en ook deze inwikkelde met verband. Het was dun zodat hij er nog steeds gewoon alles mee kon doen, zonder de wonden verder open te halen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael vond het erg dat haar ouders in het buitenland woonden en haar broers haar met andere woorden niet hielpen. "Ik weet het, maar het is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is ook niet dat ik iemand met mijn problemen kan lastigvallen." antwoordde hij en hij meende het ook. Michael toch dan wel een ruige jongen zijn, maar zijn hart heeft altijd op de juiste plaats gezeten. "Nee, van mij hoef je geen schrik te hebben," zei hij lachend,"ik heb respect voor dames, ongeacht mijn looks." Hij wist dat hij er een vrouwenverslinder uit zag, maar niets is minder waar. Hij had al veel avontuurtjes gehad, maar door zijn werk kon het niet anders. De dame die hij zocht, bestond eens niet. Michael wou graag een dame met pit, als hij ooit een relatie zou aangaan. Iemand die zijn mannetje kon staan, vond hij aantrekkelijk en iemand met wat inhoud. Al zijn avontuurtjes waren oppervlakkig en dat is ook net waar Michael momenteel naar op zoek was. Misschien dat hij na enkele jaren zou stoppen in dit milieu, maar iedereen weet ook dat je nooit echt stopt. Of hij dan een vriendin zou willen, wist hij ook niet, want dat zou van haar een doelwit maken. Dat was ook de grootste reden dat Michael niet in een relatie wou stappen. Stacy daarentegen dacht er anders over, maar of zij nu bedreigd zou worden of niet, zou hem eigenlijk niet kunnen schelen. Het was alleszins niet zijn zwakte. Veronica had zijn beide handen verzorgd en hij glimlachte nog even. "Dankjewel om me te verzorgen. Ik denk dat ik nu niet naar je auto kan kijken, maar ik kan altijd later deze week ernaar kijken, of iemand van mijn vrienden sturen om eens te kijken?" zei hij en wachtte haar antwoord af. "Ik moet wel gaan vertrekken, want ik moet mijn broertje naar school brengen in de ochtend en pik dan graag wat slaap mee, als je begrijpt wat ik bedoel." Zijn handen stopte hij in zijn zakken en keek haar nog even aan. "Maar ik zie je morgen wel, denk ik."zei hij voordat hij naar de deur stapte.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Ergens had ze met hem te doen. Ze wist dat ze hier met een crimineel in de ruimte zat, maar de manier waarop hij sprak over zijn problemen, ze had echt met hem te doen op dit moment. Ze kon dan ook niet meer voor hem doen dan gewoon luisteren naar wat hij haar te vertellen had, al wist ze dat ze hem vroeg of laat toch erin zou moeten luizen, misschien maar voor zijn eigen goed als ze het zo hoorde. 'Ik weet dat we elkaar niet kennen, en dat het niet simpel is allemaal, maar je mag me best vertellen over je problemen. Ik kan wel wat voor mezelf houden, en je weet waar je me kan vinden nu', zei ze, gemeend. Ze moest even lachen om wat hij vervolgens zei. Hij zag er uit als een rokkenjager, en dat idee werd alleen bevestigd door wat ze al over hem gelezen had. Toch deed hij zich nu voor als iemand heel anders. Alsof hij ook maar gewoon een mens was als een ander, en alsof hij niet elke dag met een vrouw naar huis ging. Veronica wist echter beter dan dat, en ze had genoeg ervaring om daar te kunnen doorkijken, wat wel nodig was. Ze keek op toen hij haar bedankte, en vertelde dat hij zou terugkomen voor haar wagen. 'Ja geen probleem, ik zie het wel wanneer je eens tijd hebt om ernaar te kijken. Het heeft niet zo een haast, ik doe het voorlopig wel met een taxi of ik vraag of ik met een collega mee kan rijden. Komt wel goed', zei ze met een knikje. Hij zou dus opnieuw langskomen met een beetje geluk, alleen maar goed voor haar. Ze hoopte dan ook dat hij niet een van zijn vrienden zou sturen. Ze had wel gezien hoe die eerder hadden gekeken, en zin in problemen had ze niet. Dat kon ze er niet nog bij hebben. Het was allemaal al lastig genoeg. 'Dat snap ik, familie gaat voor. Veilig thuis, en ik zie je nog wel, hopelijk', zei ze met een glimlach, waarna ze de deur voor hem opende en deze openhield. Ze zou ook zo meteen naar bed gaan. Ze moest immers de volgende dag in de voormiddag op bureau zijn om te gaan melden hoe de dag was verlopen, en in de avond moest ze alweer op tijd in de bar staan. Ze kon het zich niet permitteren om vermoeid te worden door een tekort aan slaap. Ze moest haar baan houden, en kunnen focussen op haar taak tegelijk, en dat ging niet met vermoeidheid erbij.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael was naar huis vertrokken en het gesprek met Veronica bleef door zijn hoofd spoken. Ze snapte hem precies, kon hij haar vertrouwen? Tijd zou het wel uitwijzen. Eens hij thuis was gekomen, liep hij meteen naar zijn kamer en kleedde zich om. De berichten negeerde hij en al snel was hij naar dromenland vertrokken. Hij werd gewekt door het geluid beneden, waarna hij besefte dat hij zijn broertje zometeen moest brengen. Hij liep naar de badkamer, waar hij douchte, zich afdroogde en zijn tanden poetste. Hij liep naakt zijn badkamer uit, welke begrensd was aan zijn kamer en liep zijn kledingkast in. Hij koos een simpel T-shirt uit en een comfortabele jeans, want vandaag ging er normaal niets gebeuren. Hij liep naar onder, waar hij begroet werd door zijn moeder. Hij gaf haar een kus op haar voorhoofd en glimlachte. "Gaat alles oke? Heb je iets nodig? Kan ik iets laten brengen?" vroeg hij haar terwijl hij ontbijt begon klaar te maken voor zijn jongere broer. "Mich, maak je geen zorgen." zei ze geruststellend, maar Michael wist dat dit een toneelstukje was en ze zich totaal niet goed voelde. "Als je iets nodig hebt,.." zei hij, maar zijn zin werd onderbroken. "Dan bel ik." vulde ze aan. Michael knikte en riep zijn broer naar beneden. Ze ontbijten met z'n allen, waarna Mich en zijn jongere broer vertrokken. "Welke auto nemen we? Kunnen we de coole auto nemen?" vroeg zijn broer enthousiast. Hij had een normale wagen, een Range Rover en hij had ook een Lamborghini. Hij reed altijd rond met zijn Range Rover, want zo leek hij normaler, maar hij kon geen nee zeggen. Hij opende de deuren en zijn broer had de grootste glimlach die Michael ooit gezien had. Hij startte de auto en reed richting de school, welke zich aan de andere kant van de stad bevond. Na een korte rit parkeerde hij voor de school en zag hoe zijn jongere broer begroet werd door zijn vrienden. Hij keek hem nog even na, vooraleer hij richting Emilio reed. Hij had hem enkele berichten gestuurd, dus besloot hij om maar eens langs te gaan.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Eenmaal vertrokken sloot ze de deur en controleerde even of ook alle ramen waren afgesloten. Je moest voorzichtig zijn op missie, constant, zelfs aan het prille begin. Dat deed ze dan ook, en wanneer ze er zeker van is dat alles in orde is, gaat ze naar de badkamer toe, waar ze zich omkleedt, haar tanden poetst, en al snel in bed kruipt. Lang duurde het dan ook niet alvorens ze in slaap viel, vlotter dan ze had verwacht. Wanneer ze in de ochtend wakker wordt gemaakt door haar wekker beseft ze dan ook dat ze de hele dag netjes aan een stuk heeft doorgeslapen. Ideaal, en zeer zeldzaam in haar geval. Ze kon dan ook met een goed gevoel de dag starten, en eenmaal uit bed ging ze gelijk naar de badkamer toe, waar ze zich volledig uitkleedde, een warme douche nam, en vervolgens gewikkeld in een handdoek naar de keuken liep. Haar dag begon ze met thee, terwijl ze wat in een tijdschrift bladerde en haar yoghurt naar binnen werkte. In de ochtend hield ze ervan om op haar gemak alles te kunnen doen, en ze stond dan ook liever vroeger op dan zich te moeten haasten doorheen de dag. Wanneer ze klaar is met eten gaat ze gelijk weer naar de badkamer toe. Deze keer om haar om te kleden, haar haren te drogen en zichzelf klaar te maken voor de nieuwe dag. Na een halfuurtje stond ze dan ook al bij een taxi, waar ze vluchtig instapte, het adres doorgaf, en voor de rest van de rit wat muziek luisterde. Voor ze het wist was ze al aangekomen en ze betaalde netjes de chauffeur, alvorens ze de wagen verliet en via de hoofdingang het gebouw in ging, waar ze had afgesproken met haar leidinggevende om door te geven wat er was gebeurd. Het zou ook de enige keer zijn dat ze hier afspreken. Voortaan zouden ze telkens op andere plekken moeten afspreken, kwestie om ervoor te zorgen dat ze zeker niet achter haar ware bedoelingen zouden komen.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael was bij Emilio aangekomen en belde aan. De deur vloog open en Emilio keek hem aan. Hij keek naar zijn handen en begon te lachen. "Jongens, Michael heeft zijn handen verzorgd!" riep hij door het hele huis, waarna alle jongens kwamen aangelopen. Er werd wat gelachen en Michael rolde zijn ogen. "Heeft Stacy je verzorgd vroeg Emilio. Niemand van de jongen vond Stacy leuk, en ergens stapte hij hen wel. Het was dan ook totaal niet zijn type, maar zijn noden werden vervuld. "Nee, de meid van de bar." zei hij met een glimlach. De jongens maakte wat mopjes en Michael rolde enkel maar met z'n ogen. Soms waren het precies tieners. "We hebben belangrijkere zaken. Waarom had je gebeld?" vroeg Michael. Iedereen stopte met praten en hij begreep er niets van. "Wat is het slechte nieuws?" zei hij boos, op elk moment kon hij ontploffen. Er volgde een hele uitleg, waar hij niets aan had en toen kwam de bom. Jeremy was ontsnapt. Ergens was dit een uitdaging wat Michael ontzettend fijn vond, maar ze waren zo dicht bij. Nu snapte hij waarom Emilio gebeld had, maar veel kon hij er nu niet meer aan doen. Zonder wat te zeggen, liep hij naar buiten en stapte zijn auto in. Als een gek reed hij door de straten en al snel bevond hij zich voor Stacy's deur. Hij belde aan en al snel werd hij begroet. Stacy gaf hem een korte kus op zijn lippen, maar hij moet zijn frustraties kwijt. Stacy bevond zich het dichtste bij, dus daar bevond hij zich dan ook. Al snel lagen hun kleren op de grond en waren ze gewikkeld in het deken. Hij keek naar het plafond en dacht aan Veronica. Misschien kon hij straks met haar even praten? Het gesprek had hem gisteren ook deugd gedaan, dus misschien kon dit weer.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Aan een goed tempo liep ze door naar binnen toe, en voor ze het wist zat ze in de lege vergaderzaal te wachten op de leidinggevende en de rest van het team. Het duurde dan ook niet lang voor iedereen aanwezig was, en haar leidinggevende het woord nam om uiteen te zetten wat het plan was, voor de zoveelste keer. Het was belangrijk dat iedereen precies wist wat er zou gebeuren en hoe ze zich klaar moesten houden voor als het moment er vroeger zou komen dan verwacht. Alles hing af van Veronica, en hoe vlot het haar zou afgaan met haar contacten die ze had gelegd. Wanneer hij klaar is met spreken is het tijd aan Veronica om te melden wat ze tot nu toe wist, en hoe ver ze was gekomen. Ze begon dan ook met praten, uitgebreid. Over haar eerste ontmoeting met de hele groep in de bar, over hoe ze zo vroeg weg waren en enorm gehaast leken, hoe ze op haar weg naar huis opeens werd ingehaald door een wagen met daarin Michael, die haar dan ook nog eens naar huis had gebracht en was binnengekomen, om haar ook nog eens dingen te vragen en zeggen. Ze was zelf tevreden over hoe het was gelopen, en ondanks de waarschuwing die ze kreeg dat ze voorzichtig moest blijven met hoe dicht hij bij haar kwam en met hoe snel alles zou lopen, leek iedereen aan tafel mee tevreden te zijn en niet aan haar capaciteiten te twijfelen. Ze wist dat het nog lang zou gaan duren en dat dit maar een begin was, maar toch was ze tevreden, en dat gevoel kon niemand haar op het moment afnemen. Wanneer iedereen gezegd heeft wat nodig was is het weer tijd om te vertrekken. Een specifieke opdracht kreeg ze niet mee. Verder doen met wat ze gestart is, dat was de opdracht, en met dat idee verliet ze dan ook het gebouw, en stapte ze weer in de taxi die was teruggekomen om haar op te halen en naar huis te rijden.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
-Timeskip-

Michael bevond zich nog steeds bij Stacy, maar op een iets minder fijne manier. Hij had haar namelijk gezegd dat hij gisteren nog bij Veronica binnen was geweest, hoe ze zijn handen had verzorgd, maar het enige waar Stacy aan dacht, was hoe die meid hem van haar afpakte. Iets wat hij totaal niet begreep. Daarna had hij nog gezegd dat dit geen serieuze relatie was, want hij was het beu dat zij zich wel zo gedroeg. Ze was niets meer dan een occasioneel pleziertje, wat ergens erg klinkt, maar dat had hij haar van in het begin duidelijk gemaakt. Echter dacht zij dat ondanks de vele keren, hij van gedacht veranderd zou zijn. Nadat hij duidelijk had gemaakt dat Veronica niet de reden was dat hij dit zei, stond hij op. Stacy liep achter hem aan en begon dingen te roepen, alsof hem dat kon schelen. Ze riep nog dat het uit was, wat nooit aan was geweest. Hij haalde zijn schouders op en liep naar zijn auto. Eindelijk rust. Hij stuurde Emilio een hartjesemoji en reed naar de bar. Emilio antwoordde als snel ene hartemoji terug als teken dat hij begreep wat Michael bedoelde. Michael reed zo snel hij kon. Hij had alcohol nodig, zo'n dag kon hij niet nog eens meemaken. Eens hij de parking in zicht had, gaf hij wat gas bij, om alles meteen toe te gooien, te slippen en toch nog oke geparkeerd staan. Zijn deur smeet hij toe en liep de bar naar binnen. Emilio was nog nergens te bespeuren, dus liep hij naar de bar, waar hij een whisky bestelde en 4 shots tequila, hij had het nodig. Zijn drankjes werden voor hem neergezet en al snel voelde hij een tik op zijn schouder. Emilio begroette hem. Michael dronk de vier shotjes na elkaar op en nam het glas whiskey mee naar zijn gebruikelijke tafel. Hij legde alles uit aan Emilio en al snel begonnen ze te lachen. "Bitches be crazy" zei hij nog lachend, waarop Michael instemde. Hij hoopte dan ook om Veronica even apart te nemen en misschien nog even te kunnen praten.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Voor ze het wist was het avond geworden. In de namiddag had ze niet meer veel gedaan. Ze was bij het aankomen in haar appartement meteen weer in bed gekropen om nog wat bij te slapen voor vanavond. Haar baas had namelijk laten weten dat ze laat moest beginnen, en dus ook zou moeten afsluiten. Balen, maar ze kon moeilijk tegen hem ingaan, en had dan ook maar toegestemd. Na haar welverdiende dutje was ze dan ook opgestaan, had ze nog een snack naar binnen gewerkt, en had ze zich vervolgens klaargemaakt om te gaan werken. Een leuk jurkje aan, net kort en open genoeg zodat haar baas tevreden zou zijn, maar ze zich nog steeds gewoon comfortabel zou voelen om buiten te komen. Nadat ze volledig klaar was had ze een taxi gebeld, die haar al snel afzette bij de club. Van zodra ze ziet dat de auto waar Michael haar gisteren mee had afgezet er stond, glimlachte ze tevreden, en liep ze naar binnen toe waar het alvast vol was gelopen met mensen. Met een zwaai begroette ze haar baas die ergens aan een tafel bij wat dames zat te roken, en al snel liep ze naar achter toe waar ze haar persoonlijke spullen kon opbergen, alvorens ze haar vertrouwde plekje van de vorige avond achter de bar weer innam, en een bestelling opnam van een groep dames aan de bar. Het was niet super druk, en ze waren gelukkig met meerderen achter de bar waardoor het aangenaam werken werd. Rustig kon ze bestellingen opnemen en klaarmaken, en vanuit haar ooghoek kon ze in het oog houden waar Michael en zijn groepje zich bevonden. Ze had hem al gezien bij het binnenkomen, maar was bewust meteen doorgelopen. Als hij vandaag contact met haar wou dan zou ze het wel merken, en zo niet dan was het voor een andere dag. Ze mocht zeker niet gaan pushen. Dan zou het opvallend overkomen dat ze zijn aandacht wilt, en dat kon averechts gaan werken. Dat wou ze vermijden voor nu.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Intussen had de hele groep zich toegevoegd. Enkele drankjes hadden al hun weg naar binnen gevonden en al snel werd Michael aangetikt toen Veronica binnen kwam, alsof hij interesse had in haar, wat niet het geval was. Hij zou straks wel eens met haar gaan praten, maar nu wou hij gewoon even zin gedachten verzetten. Iedereen praatte over van alles en er werd veel gelachen. Na enkele uren hadden enkele dames zich bij hen gevoegd, waarna Michael gewoon opstond en richting de bar liep. Hij had geen behoefte aan aanhankelijke dames dus kon hij zich beter naar de bar of buiten begeven. Hij liep dan ook eerst naar buiten, waar hij even op adem kon komen. Hij wist even niet goed wat doen, dus besloot hij om een sigaret te roken, iets wat hij alleen deed als hij gestrest was. Hij had nu veel dingen aan zijn hoofd. Hij nam zijn sigaretten uit het handschoenvak van zijn auto en plaatste er eentje tussen zijn lippen. Met de aansteker stak hij de sigaret aan en nam een grote trek. De rook vulde zijn longen en al snel ademde hij uit. De rook omringde zijn lichaam en hij sloot dan ook even zijn ogen. Hij rookte de rest van zijn sigaret op, terwijl hij tegen de auto leunde. Eens zijn sigaret op was en hij ietwat tot rust was gekomen, liep hij weer naar binnen. Hij liep richting de bar, want hij had echt zin in een whiskey. Toen hij Veronica achter de bar zag, liep hij dan ook haar richting uit. Hij begroette haar met een glimlach en begon met praten; "Zou ik nog een whiskey kunnen krijgen?"

Ik ga nog even verder film kijken (vandaar dat het een kort stukje is)

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Het was opvallend druk aan de bar vanavond. Vorige nacht was dat een stuk minder geweest. Toen stonden ze ook wel met minder mensen te werken dus in verhouding was het wel ongeveer hetzelfde. Het was wel aangenaam op deze manier. Als er niks te doen was zou ze zich alleen maar vervelen en teveel gaan staren naar waarvoor ze hier eigenlijk was, en dat was ook niet de bedoeling. Nu kon ze gewoon bezig zijn en tussendoor eens kijken hoe de situatie er daar uit zag. Wanneer ze bezig is met afrekenen ziet ze hoe hij van de tafel opstaat en naar buiten loopt wanneer het vrouwelijk gezelschap zich bij de tafel voegt. Vreemd, maar misschien had hij gewoon een slechte dag na gisteren, dat kon iedereen overkomen. Ze zou wel in de gaten houden hoe hij zich de rest van de avond zou gedragen, maar ze kon hem moeilijk naar buiten volgen om te vragen wat er was. Dat zou haar baas zeker niet appreciëren op een drukke avond als deze. Ze moest in de buurt van de bar blijven voor als er veel bestellingen waren, en dat deed ze dus ook, tot een bekende stem haar aandacht trok, vlak voor haar aan de bar. Ze keek op van haar toog en met een glimlach knikte ze toen ze zag dat het Michael was. 'Tuurlijk, komt eraan', zei ze met een knikje, waarna ze een glas nam en de whiskey erin liet vloeien. Eenmaal klaar plaatste ze het glas voor hem neer, en voegde de bestelling toe aan de rekening van zijn tafel. Zo was het systeem hier. Had je een tafel, dan kon je gewoon netjes aan het einde van de avond betalen, wat een stuk handiger was dan telkens tussendoor te moeten afrekenen. 'Geniet ervan,' zei ze met een glimlach, doelend op de whiskey.

Anoniem
Internationale ster

TattooedGirl schreef:
Michael glimlachte terug. "Dankjewel." zei hij snel, waarna hij het glas vast nam en terug naar de tafel liep. Zijn plek werd gevuld door een blondine en hij haalde zijn wenkbrauwen op. Dit hield hem niet tegen. Al snel stond hij naast de blondine, waarna Emilio haar zei dat ze moest verplaatsen. De dame gaf vind tegen, dus Michael schraapte zijn keel. De dame rolde haar ogen en stond op. "Zo moeilijk is het toch niet."zei Michael met een glimlach, eerder spottend bedoeld. Het glas whiskey zette hij op tafel en een zucht rolde over zijn lippen. Iedereen was nog met elkaar aan het praten, maar Emilio keek hem nog steeds aan, alsof hij aan het zoeken was waarmee Michael zat. Deze dag kon niet erger en het gezelschap dat zich aan de tafel had gevoegd, frustreerde hem op dit moment mateloos. Het glas whiskey kapte hij in een keer achterover en zette het glas terug op tafel. Hij duwde zichzelf af van de bank en liep richting de bar om alles te betalen. Halverwege werd hij tegengehouden door Emilio, die hem een teken naar de bar deed voor nog wat drankjes en daarna naar een andere tafel begeleidde. Emilio begon te praten over een plan en ondanks alles, was dit toch iets dat Michael kon kalmeren, praten over werk. Al snel waren ze halverwege een plan, welke eens zou kunnen werken als ze het plan juist uitvoeren. Jeremy moest van de baan worden geruimd, ongeacht wat ze te weten kwamen. Michael zag uit zijn ooghoek Stacy de deur binnenwandelen en hij zakte steeds meer naar beneden in zijn stoel. "Please, kill me now." mompelde hij, waar Emilio om moest lachen. Michael snapte niet wat er grappig aan was, maar goed, Emilio vond zijn problemen grappig.

Anoniem
Wereldberoemd

Writings schreef:
Nog voor ze wat terug kon zeggen was hij alweer verdwenen, zijn glas in de hand en gelijk weer naar de tafel toe waar hij eerder had gezeten. Dat viel even tegen, maar ze liet zich niet ontmoedigen. Ergens op de avond zou ze misschien nog wel een kans krijgen om met hem te praten, en die zou ze dan ook met beide handen grijpen. In ieder geval wist hij nu dat ze er was vanavond, en het was dus aan hem om iets te komen zeggen, of dat niet te doen. Dat zou ze vanzelf wel zien. Ze schrok op uit haar gedachten toen ze haar baas hoorde, die haar wenkte om even naar hem toe te komen aan de tafel waar hij zat. Dit deed ze dan ook, en ze nam de bestelling van de hele groep op, waarna ze weer achter de bar verdween om de bestelling te maken. Het waren een hele groep mensen en het duurde dan ook een poosje voor ze met de volle plateau richting de tafel liep, de drankjes keurig neerzette, en weer even snel terug achter de bar verdween als dat ze gekomen was. Haar baas gaf haar van op afstand een goedkeurend knikje, waarop ze terug glimlachte, en weer verder ging met haar werk. Hij was tevreden van haar werk hier, dat was al goed. Zo was ze tenminste van een ding zeker, dat ze haar baantje hier zou kunnen behouden de rest van de missie, als er niets mis zou lopen dan. Ze keek op toen een van haar collega's haar aanstootte, en vertelde om een nieuwe bestelling te maken en aan tafel te brengen. Ze ging er dan ook mee aan de slag en eenmaal klaar wenkte haar collega naar de tafel waar ze moest zijn. Twee drankjes waren het, en al snel zag ze voor wie ze bestemd waren. Michael en zijn vriend waren apart aan een tafel gaan zitten, en de drankjes die ze net had klaargemaakt waren dus voor hen. Met het plateau stevig in haar hand gedrukt liep ze richting de tafel, waar ze stopte en het op de tafel neerzette. 'Jullie bestelling', zei ze met een glimlach, terwijl ze de glazen van het plateau tilde en op tafel neerzette.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld