Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

15 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Aandachtig luisterde ze wat hij te zeggen had over die ene nacht. Ze kon hem zelf nog erg goed herinneren en alles wat hij zei klopte ook. Ze was in een slechte staat door haar thuissituatie. Ze was in alle paniek en stress gevlucht en ze kon nog elke dag Raiden op haar knieën bedanken voor het feit dat hij haar niet alleen gelaten had. Ze glimlachte kleintjes en zette de fles weer aan haar lippen voor een slok. "I'm still thankfull for that you know. You took me under your wing and without you, I wouldn't be sitting here right now." Ze pakte zijn hand vast en gaf er een klein kneepje in waarna ze geïnteresseerd naar zijn hand keek en met zijn vingers begon te spelen. "I was in a bad state and it would have taken the best of me, if it wasn't for you."
Een glimlach bleef op haar gezicht staan, helemaal toen ze hoorde dat hij haar ook nog mooi vond op het moment dat ze elkaar zagen. Het was zowat donker buiten en zelfs in het licht van de lantaarn kon hij haar schoonheid uitmaken. "You're so sweet Raiden, I don't even know what i'd do without you." Ze bleef met zijn vingers spelen terwijl ze opkeek van zijn hand om hem aan te kunnen kijken. Ze hoorde hoe hij haar de vraag opnieuw stelde waarna ze al vrijwel meteen haar antwoord terugkaatste. "A truth for now, i'm curious if there is anything left for you to ask me?." Met haar vrij hand sloeg ze haar haren over haar schouder heen zodat het niet allemaal in haar gezicht zou hangen. Ze wilde hem namelijk het liefst aan blijven kijken.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar glimlach maakte iets in hem wakker. Het deed hem goed haar blij te zien na alles wat ze meegemaakt had, en dat ze zorgeloos haar tanden ontblootte in zijn bijzijn alsof alle negativiteit haar gedachten verlaten had. Zijn hand had ze lieftallig vastgenomen. Zacht voelde hij hoe ze de grip verstevigde, haar vingers naar de zijne gebracht waarop ze ermee begon te spelen. De focus die ze op haar bewegingen legde was haast schattig te noemen. Althans, haar zo zien bracht iets in hem op wat hij niet benoemen kon, maar wel van kon beamen dat het fijn was. De complimenten die ze echter gaf zorgden voor sprakeloosheid, die hij uitte door het simpelweg glimlachen eerder dan terug te antwoorden. Al van kleins af aan had hij het moeilijk gehad met het accepteren van goed woord over zichzelf. Het werd hem eigenlijk meestal ontzegt hiervan iets aan te horen, gezien geen van zijn herinneringen reikten naar gekregen complimenten. Men moest niks van hem weten.
Ze koos ongetwijfeld voor waarheid, zodra hij zijn vraag liet blijken om het spel verder te zetten. Daar waar hij erg over twijfelde. Het uiten van gevoelens op dit gebied was nergens iets passends bij hem, het liever uit de weg gegaan dan zich vol in het diepe te storten. Mogelijk kon er van hem gezegd worden dat hij bang was. Angstig om wederom niet goed genoeg te zijn, om niet aan de standaarden te voldoen en wederom door iemand verafschuwd te worden. Hij had meer gewenning liggen bij het verduren van haat en afgunst, dan dat hij deze bij liefde had liggen. De sereniteit die hij veroorzaakte was een resultaat hiervan, doch hij er niet per direct op wilde doelen. Hij wist niet in welke staat hij terecht zou komen als hij zich openstelde, onderwijl Mia het afwijzen zou.
Weifelend pakte hij een van de flessen van de grond, de leegte in zijn hand van de vorige weer opgevuld indien die zich bij haar bevond. Hij werd rusteloos van zijn twijfels. Het glaswerk draaide hij onrustig kleine rondes, zijn ogen op de vloeistof gericht die in cirkels binnenin golfde. "What kind of future do you see ahead of you?" Hij zette het draaien na korte tijd stil, zijn hoofd opgeheven om haar dan toch aan te kijken.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach sierde haar gezicht bij het horen van zijn vraag. De toekomst waar iets waar ze voorheen veel aan dacht. Trouwen, en kinderen. Een eigen huisje en gewoon gelukkig zijn. Ze had haar trouwdag van al uitgestippeld toen ze tien jaar was. Echter verdwenen al haar toekomst dromen in de tijd dat ze bij Brandon verkeerde. Alsof hij alles wegvaagde wat ze in haar kinderjaren had opgebouwd. Het was ook echter nu pas weer dat ze langzaam aan haar toekomst begon te denken. Ze had nog steeds trouwplannen en een kinderwens. Ze was benieuwd hoe het allemaal zou uitpakken en met wie. Ze zou niet liegen als ze zou zeggen dat ze Raiden in het plaatje vond passen. Er was iets aan hem wat haar altijd thuis liet voelen. Ze hield nog steeds van hem, na al deze maanden. Ze kon hem in haar toekomst zien, ze droomde er af en toe zelfs over. Ze wist echter niet hoe hij zich voelde in de situatie. De vorige keer dat het onderwerp naar boven kwam, eindigde dat in een fiasco. Ze was daarom ook wat terughoudend in het op tafel leggen van haar gevoelens. Vooral om zich te beschermen voor weer een gebroken hart.
Ze beantwoorde zijn vraag dan ook voorzichtig. Haar concentratie nog steeds op zijn vingers terwijl ze naar zijn hand keek. "First, I would like my own place. I just want a place that's home for me. My own house with furniture and all that shit. Just something I can completely call mine. I would love to marry someday. I always imagines me walking down the aisle in this pretty white princess dress. A wedding in a castle, like the true princess I am. My final wish and maybe my biggest wish is a child. I've always wanted to be a mom and I hope that someday I will be. I think it's amazing that you can make such a bundle of joy. Help them grow up and be their rolemodels every step of the way."
Een verdrietige uitdrukking volgde niet veel later op haar gezich bij de terugblik van de actie van Brandon op haar.Het had zomaar kunnen zijn dat ze nooit een kind zou kunnen krijgen. "My last wish almost got ripped away because of Brandon. I really think that if he succeeded that it would have destroyed me so much that i'd never ever feel happy in my life again." Ze legde kort haar hand op haar onderbuik en glimlachte kleintjes. "I'm strong and I know I will succeed in my dreams at last" Ze pakte de fles van hem over en nam een grote slok. "Truth or dare?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zacht bewogen zijn vingers wanneer haar vingertoppen deze ertoe zetten. Haar ogen leken onafgeweken van zijn hand, daar waar ze geconcentreerd en toch enigszins afwezig mee zat te spelen. Hij had door dat zijn vraag wat diepzinnig was. Het was ondoordacht geweest, er geen andere bedoelingen bij gehad zodra hij deze gesteld had, maar het koste even vooraleer er antwoord op gegeven kon worden. Het zorgde dat ze goed na moest denken over wat ze vertellen moest, wat ze vertellen kón, dat waar hij geduldig op wachtte. Hij keek zwijgzaam toe hoe zijn vingers werden bewogen. Pas toen ze voorzichtig blijken liet wat het was waar ze op hoopte voor de toekomst, keek hij op van haar bezigheden.
Haar gedachten klonken mooi zodra deze bij de jaren voor haar lagen, datgeen uitgesproken waar ook hij waarde aan hechtte en hoopte mee te maken later. Het beetje vrolijkheid wat erbij kwam kijken, voor hoe kort dit ook duren mocht, maakte hem ook wat beter gestemd. Dat het vervloog voor verdriet met haar ex als onderwerp was dan wel iets wat hem dwarszat, desondanks toonde haar glimlach van pas geleden aan dat ze beter in haar vel zat als voorheen. "Sounds like a nice future." Hij glimlachte lichtjes, geprobeerd haar af te leiden van de jongen over wie ze sprak. "I'm sure you'll succeed and you're gonna live the life you've dreamed of." Hij geloofde er in elk geval heilig in. Ze had alles verdiend waar ze over sprak, wanneer of met wie dit ook gebeuren zou.
"Hm.." Hij was in dubio. Zijn gedachten vertelden hem voor dare te kiezen, om het moeilijke uit de weg te gaan door te vermijden vragen te beantwoorden die hij liever onbeantwoord liet, al was het zijn hart die eerder neigde naar truth. Waarom wist hij ook niet. Misschien dat hij dan toch neigde naar antwoorden die hij niet had, of meer toe was aan duidelijkheid dan eerder het geval was. Onwetend beet hij op zijn lip. Hij voelde zich ietwat afstandelijk worden, maar door welke reden dit precies aan bod kwam was ook voor hem onzeker.
"Truth." Hij liet zijn tanden uit zijn lip gaan, van haar weggekeken naar de verf van de antieke kast in de hoek van de kamer, die traag af begon te bladderen. "I'm goin' with truth."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het voelde fijn om enigszins huid op huid contact met hem te hebben. Ze vond het fijn om zijn aanraking te voelen. Het liet haar niet alleen veilg voelen maar ook erg warm van binnen. Ze merkte aan zichzelf dat haar gevoelens voor hem met de dag sterker werden en ze vond het best lastig om hiermee om te gaan. Ze wilde zichzelf niet weer kwetsen en bleef daardoor wat op haar hoede. Ze merkte wel dat hij het niet erg vond als ze aan hem zat of hem knuffelde, misschien vond hij het wel net zo fijn als zijzelf.
Haar blik gleed weer omhoog om hem vervolgens aan te kunnen kijken. “That’s sweet of you to say that. I also hope you succeed in all your dreams. I wish nothing but the best for you in the future.” Ze pakte de fles uit zijn handen en nam een slok. De alcohol brandde in haar keel maar voor haar voelde het fijn. Ze kon haast niet genoeg krijgen. Ze wist hoeveel alcohol kapot had gemaakt in haar familie en ze had erbij gezworen om er niet aan te beginnen maar ergens snapte ze haar ouders nu. Het wegspoelen van de pijn was zoveel beter dan de pijn daddwerkelijk ervaren. Ze schudde de grdachtes van zich af en focuste zich weer totaal op Raiden. “Truth hm...” ze sloot even haar ogen en dacht na over alle vragen waar ze antwoord op zou willen. Echter waren er bepaalde vragen waar ze het liefst haar antwoord op kreeg en daarom besloot ze deze dan ook te stellen aan hem. “Do you see yourself falling for me one day?.” Zacht beet ze op hasr lip terwijl ze haar blik weer strak naar beneden richtte. Ze was bang om het verkeerde antwoord te krijgen maar ze moest en zou hier antwoord op willen krijgen zodat zij eventueel verder kon.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Het was lief van haar dat ze hem het beste gunde. Een compliment dat hij nog nooit eerder van iemand waar had kunnen nemen, laat staan het in woorden had kunnen horen. Ze maakte hem sprakeloos op dat gebied. Hij had geen ervaringen gehad met mensen die hem oprecht op die wijze iets lieten blijken. Men zag hem liever aan voor de dakloze die hij was, voor de tegenpool van zijn broeder die slechts hetzelfde uiterlijk met hem deelde, eerder dan hem een goede toekomst toe te wensen. Het deed hem wat om het zonder aarzelingen in haar stemgeluid weer te horen. Alsof er geen greintje van schuld bij kwam kijken zodra ze hem dat vertelde, dat nog niemand hem ooit gunde. Ze meende het en dat was juist wat hem voor even van zijn gedachten afzette; hij wist niet wat hij zeggen moest.
Radeloos sloeg hij zijn ogen neer. Hij kon het niet in zichzelf opbrengen te glimlachen, zoals hij doorgaans doen zou als teken van waardering. Het zat hem dwars, maar het was niet haar opmerking zelf dat dit had veroorzaakt. Het was dat hij niet wist wat hij aanmoest met zichzelf, dat dit resultaat opleverde. Hij wist ronduit niet wat hij antwoorden moest. De vraag die erop volgde, resulteerde daardoor niet in iets heel anders. Ze leidde hen in een gesprek waarvan het einde meer dan onduidelijk was en het maakte hem ergens angstig voor wat ze verwachtte. “I’m not sure what it is you’re aiming for.” Nogmaals beet hij op zijn lip. Zijn vingers haalde hij van de hare weg, zijn hand uit enigszins onzekerheid van haar grip weggehaald. Hij was teruggetrokken, dat waar hij niks tegen kon doen en toch blindelings liet gebeuren. Wellicht omdat hij zich altijd veiliger had gevoeld in de schaduwen, waar zijn afstandelijkheid hem ervan kon weerhouden pijn te voelen.
De fles whiskey klemde hij in zijn hand. Hij was rusteloos, daar waar het geuit werd door de fles uiteindelijk traag bij zijn lippen te laten belanden. De smaak van drank die golfde in zijn mond was het enige bekende geworden in de situatie waar hij zich aan hechten kon; hij zocht naar veiligheid in zijn gewoontes.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Meteen nadat ze haar vraag gesteld had merkte ze verandering in zijn houding. Een leegte voelbaar toen hij zijn hand wegtrok uit de hare. Ze schoof wat meer van hem weg, om enigszins ruimte te geven moest hij daar ineens behoefte aan hebben. Ze trok haar knieën op en beet zacht op haar lip. Ze vond het moeilijk om zijn vraag te beantwoorden want waarop doelde ze nu eigenlijk. Ze wist het diep van binnen wel alleen het uitspreken was iets wat haar tegenhield. Ze was bang om weer gekwetst te worden maar ze wist ook dat het een soort van nu of nooit was.
"Look, I didn't want to be direct about this but I'll have too. I just want to know how you really feel about me?" Nerveus speelde ze met de onderkant van haar shirt terwijl ze hier ook naar bleef kijken. Hem aankijken zou haar alleen maar de mond snoeren. "When you asked me about my future I saw all those things.. but with you by my side. I don't want to scare you off or aim at you to marry me, I just have a lot of feelings for you and it's getting hard for me to hide those. I don't ask you to jump into a relationship with me but I do want to be romantically involved with you. I want to explore things between us and all I am asking right now is the truth from you." Ze beet zacht op haar lip en keek langzaam omhoog om zijn gezicht te kunnen bestuderen. De drank die hij naar binnen gooide zeiden voor haar ook al genoeg. Hij hield er niet van om zijn gevoel bloot te geven maar ze had hier nu behoefte aan omdat ze dan wist of ze door moest met haar leven of dat hij voor haar wilde gaan.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Lispelend speelde zich een stem weer in zijn hoofd. De sereniteit die hij veroorzaakt had, de stilte die zich doorzette doordat hij eenvoudigweg geen klank uit zijn keel krijgen kon, werd overtroffen door gepraat dat zich in zijn gedachten voortvloeide. Hij die wist waar het op uitdraaien zou, sprak hem toe met stemgeluid niet anders dan vaag en luguber geklonken. Uiteindelijk zou alles naar de afgrond gaan. Ze zou hem vergeten, hij zou de gebeurtenissen achter zich laten in de hoop ze uit zijn herinneringen te halen, en alles wat er over zou blijven zou enkel een onbepaalde, schimachtige droom vormen. Een droom waarvan ze beide wakker zouden worden. Haar blootgelegde gevoelens konden hem niet meer geruststellen. Alles wat hij deed was leven volgens hetzelfde riedeltje, dezelfde cirkel die zich in zijn dagen weer door liet lopen zonder dat hier een einde aan kwam. Hij was niet goed genoeg voor haar, dat was niet alleen wat de stem hem verduidelijkte maar ook wat zijn familie altijd al door had te gedramd; hij was het niet waard. Ze verdiende beter dan dat wat hij haar bieden kon.
Ingenomen door zijn gedachten, voelde hij hoe hij zich steeds meer af begon te zonderen. Het was als een reflex waartegen hij geen weerstand uitoefenen kon. Hij had zich altijd al afzijdig gehouden van andere mensen, geleerd om zijn gevoelens op te kroppen en zoveel mogelijk binnen te houden. Dat ze van hem vroeg alles open op tafel te gooien viel hem dan ook zwaar. Niet vanwege wat ze aan hem vroeg, maar het feit dat hij alles uiten moest, wilde hij aan haar vraag voldoen en verduidelijken hoe het met hem zat. Hij klapte meedogenloos dicht. "I-.. don't know. How I feel. What I feel." Enigszins somber keek hij voor zich uit. "It's just.. I've been used to being an outsider ever since I was a kid. I have a hard time trusting people, I've been alone for my entire life because I wasn't good enough." De fles in zijn handpalm zette hij aan de grond, zijn uitvlucht in de drank van zichzelf weggenomen uit voorzorg. Het zou hem des te meer afstandelijkheid opleveren en daarmede zou hij het gesprek er juist mee uit de weg gaan, ondanks dat het belangrijk voor Mia was. In haar ogen alleen al kon hij beide onzekerheid als angst weervinden, zodra hij deze kortstondig opzocht vooraleer zijn blik de lakens van het bed vond. Hij zou het verergeren, dat wat niet meer dan respectloos zou zijn. "What if they were right, and I'll never be good enough? What if I can't give you what you deserve?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Aandachtig luisterde ze naar hem om hem te kunnen begrijpen. Ze was allang blij dat ze was uit hem kon krijgen. Ze merkte al snel dat hij bang was om de stap te nemen. Bang om niet goed genoeg te zijn voor haar. Hoe dat in zijn hoofd kwam wist ze niet aangezien hij haar alles kon geven wat haar hartje begeerde. Voorzichtig schoof ze weer wat dichter naar hem waarna ze beide handen in de hare pakte. "Please don't pull yourself away from me, I like having you close." mompelde ze zacht terwijl ze met haar duimen over zijn handen streelde.
Zijn woorden braken haar hart, niet zozeer voor zichzelf maar eerder voor hem. Hij had gewoon niet door hoe geweldig hij was en ze zou hem even een eye-opener moeten geven aangezien hij alles behalve waardeloos was voor haar. Ze gaf een zacht kneepje in zijn handen waarna ze haar lippen likte. "Listen to me, you are the most amazing human being that i've ever met. I'm so thankfull and gratefull to have you in my life and I wouldn't want it any other way. You are the reason i'm able to wake up with a smile again. The light at the end of that dark tunnel I was in. You light me up and continue to do so everyday. I'm so proud of the person you are and who you are becoming every single day. I want to be with you in every step of the way not only as your partner but also as your best friend. You can't deny that there is something between us Raiden.." Een kleine glimlach sierde haar lippen terwijl ze naar hem bleef kijken. "You might have been alone your entire life but I promised you a few weeks ago i'd never leave your side unless i'm dead, I mean that. You don't have to be alone anymore.." Ze veegde een traan van haar wang weg. Ze kon er gewoon niet tegen dat hij zichzelf zo in de grond praatte door wat mensen tegen hem gezegd hebben. Hij verdiende elk ding van de wereld en ze wilde het zo aan hem geven. "Trust me when I say that you are everything that I want and you do deserve me, you make me happy and that's all that matters."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Dat zijn jeugd zo diep in hem gegraveerd zat, was een waarneming die geheel nieuw voor hem was. Hij had het zichzelf altijd voorgenomen dat hij zich nooit wat van anderen aan had getrokken. Hij had het zichzelf wijsgemaakt dat elkander woord dat over hem gesproken werd, langs hem heen was gegaan en hij geen waarde had bij de woorden die zijn vader, broer en de rest van de bloedlijn over hem te zeggen hadden. Niets bleek echter minder waar geweest te zijn. Hier zat hij dan, voor het eerst in al die jaren met een gevoel dat niet wegvagen wilde maar juist versterkte, nu iemand hem het tegenovergestelde vertelde dan wat al zijn hele leven tegen hem gezegd was. Schaamte en onzekerheid waren twee eigenschappen die Raiden nooit tot zich had geëigend en desalniettemin waren dat de twee emoties die vrijkwamen, en hij niet meer van zijn gezicht aftoveren kon indien ze zijn handen vastnam. Mogelijk had hij het dan toch dieper weggestopt dan hij daadwerkelijk gedacht had.
Ontmoedigd tilde hij zijn hoofd op. Een traan veegde ze van haar wang af, de druppel vocht ruw van haar huid weggehaald terwijl zijn ogen roerloos bij de hare bleven. De warmte waarmee ze zijn handpalmen vulde, maakte dat hij dan toch zijn mondhoeken in een paar millimeter tot een glimlach verheffen kon, hoe duf en zwak deze ook zijn mocht. "There is something between us. It has always been there." De nacht op het dak van het motel kon hij nog precies voor beeld halen. Hoe ze uitsprak wat ze voelde, maar hij het zijn mond niet verlaten kon al wilde hij niets anders dan haar gevoelens bevestigen. Destijds voelde hij al wat voor haar en nu was daar nog altijd geen verandering in gekomen. Zacht klemde hij haar handen wat meer in de zijne. "I'm just not good at dealing with that kind of stuff. I don't know what to do with myself when I'm with you. I've never felt like this before."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
De glimlach die enigszins op zijn gezicht ontstond ontging haar niet. Het voelde goed om hem zo te zien, alsof ze hem daadwerkelijk gelukkig kon maken. Voor het eerst voelde het goed om haar gevoel weer aan hem te vertellen. Het moment was perfect en het feit dat ze niet gestoord konden worden maakte dat alleen maar beter. "I knew I wasn't stupid.. I always felt attracted to you and i'm sure you feel the same about me." Ze voelde zijn handen wat strakker om de hare klemmen en haar gespannen gevoel trok langzaam weg. "I know you for a while now and I know you are not good at this kind of stuff but that's okay. we don't have to rush anything." Ze keek van hun handen terug naar hem waarna ze glimlachte. "You will be fine, we will be fine.. it feels great being around you. I just want to give you big hugs all that time." Ze greens en liet zijn handen los. "And that's what i'm going to do now."
Binnen enkele tellen had ze zichzelf dichter naar hem toe geschoven en was ze op haar knieën geklommen. Ze sloeg haar armen om hem heen en legde haar hoofd voorzichtig op zijn schouder. "You are the best thing that ever happened to me, don't ever doubt that." Ze liet haar vingers langzaam door zijn haren glijden waarna ze haar lippen zacht tegen zijn wang drukte. Ze sloot even haar ogen en genoot van het moment. Ze trok zichzelf terug van de kus en haar knuffel waarna ze naar hem keek. "It does feels right hm?"

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De bevestiging die ze bood, kon hem niet blijer maken dan hij op het moment ervoer. Het was de gewenning aan afwijzing waardoor hij meer angst bezat dan hij doorgaans wenste. Hij had het weten gehad dat elke andere stedeling in zijn thuisstad hem met niets anders dan afgunst kon aanzien, maar dat ze zich al die tijd hetzelfde had gevoeld, was volledig langs hem heen gegaan. Of dat veroorzaakt werd door zijn eigen onzekerheid, kortzichtigheid of doordat hij het doodeenvoudig niet zien wilde of kon, was datgeen wat hij niet eens meer beantwoorden wilde. Daar zittend, gevoeld hoe haar armen hem omhelsden en haar lippen tegen zijn wang brandden, was er niets anders meer wat ertoe deed. Zijn zorgen waren weggevloeid. Geen andere gedachte bevond zich nog in zijn achterhoofd behalve haar laatste woorden, die door hem heen bleven spoken alsof hij ze ondoenlijk vergeten kon. Ze steunde met haar wang tegen zijn schouder, daar waar hij het lieftallig toeliet om elk beetje warmte dat zich in hem opstapelde weer te voelen.
Bij haar bewegingen was hij degene geweest die haar stoppen wilde. Haar vingertoppen vergingen door zijn haar terug naar de lakens, de lokken ietwat verwilderd achtergelaten bij zijn voorhoofd, maar van verdere afstand weerhield hij haar. Het was zijn eigen initiatief geweest wanneer hij haar wederom terug naar zich toe trok. Zacht verdeed hij de paar centimeters tussen hun lichamen, haar voorzichtig tegen zich aangedrukt onderwijl zijn lippen naar de hare zochten, alsof ze nooit van elkaar weg waren geweest. Zijn ogen sloten zich vergenoegd. Zijn handen reikend naar daar waar hij steun vinden kon langs haar figuur, laten liggen bij beide haar taille als haar wang, waar zijn duim haar wang strelend verstreek. Het was lang geleden geweest sinds hij deze verlangens gevoeld had, maar in haar bijzijn had hij niet anders gekund dan eraan toegeven. In haar buurt was zich inhouden inmiddels onhandelbaar geworden.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Voor haar voelde het alleen maar beter toen hij haar weer nader tot zich trok. Een kleine blos zichtbaar op haar wangen alsof er gewoon iets tussen hen veranderd was. Ze voelde zich meer op haar gemak en ergens ook erg speciaal. Ze kon zich niet gelukkiger voelen. Ze zag hoe hij dichterbij kwam en met een glimlach drukte ze haar lippen terug op de zijne. Ze sloot haar ogen en kuste hem liefdevol terug. Het voelde zo vertrouwd en erg fijn. Ze verlangde hier al tijden naar maar ze kon dat voorheen niet goed uiten en nu voelde het gewoon als het juiste moment. Ze was ook erg blij dat ze eindelijk de ballen gekregen had om haar gevoel aan hem te vertellen. Ze liet haar vingers weer door zijn haar glijden terwijl ze het met de seconde warmer kreeg door zijn handen die op haar lichaam lagen. Ze hadden voorheen al een keer gezoend maar deze keer voelde tien keer beter en ook anders. Niet om lust maar misschien zelfs wel om liefde.
Het duurde minuten voor ze langzaam terugtrok en zijn gezicht in haar handen nam. "What are you doing to me?" Ze gaf hem een klein kusje op zijn lippen waarna ze hem aan bleef kijken. "You are so handsome." Ze glimlachte trots en streelde zijn wangen met haar duim. Ze kon uren naar hem kijken maar waarschijnlijk zou het hem alleen beangstigen. Er was gewoon iets aan hem wat haar altijd gerust kon stellen. "Let's order some roomservice and enjoy our night together, shall we?" Ze gaf hem weer een kus maar deze iets langer waarna ze zijn handen van zijn gezicht haalde en naar de zijkant boog om de telefoon te pakken. Ze drukte het nummer in van de roomservice terwijl ze de kaart alvast bekeek.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Een rode gloed had haar wangen overgenomen. Ze was van zichzelf licht getint geweest, desalniettemin de laatste keer dat hij haar had zien blozen zich in een tijd had plaatsgevonden dat haar huid ietwat bleek had gezien. Het maakte het niet minder schattig. Het was als vanouds, dezelfde uitstraling als toen ze maanden geleden op de camping samen hetzelfde douchehokje hadden gedeeld. Hij zag het niet enkel als een teken van het verlegen zijn, maar ook genegenheid. Het deed haar wat dat haar lijf dichterbij het zijne kwam. Voor de eerste keer in haar aanwezigheid was de afvraging of ze hetzelfde doormaakte als hem zodra hun lippen elkaar raakten, nergens meer in zijn bezigheden te bekennen. Aan haar glimlach af te lezen was er geen verschil in haar beleving en maakte ze net als hem een warm gevoel in zich door, dat met tintelingen gepaard kwam die eerder amper te plaatsen waren, maar nu meer betekenis hadden gekregen als ooit tevoren.
Opnieuw vonden haar vingers zijn haar, er zoals gewoonlijk doorheen gestreken, vooraleer ze zich van de zoen terugtrok. Kortstondig vonden haar lippen weer die van hem, maar nadien waren het enkel haar handen nog die hem omgaven, in plaats van de tederheid van de kus. Warm en lief plaatste ze ze op zijn wangen. "What is it that you've got with my hair?" Hij glimlachte, enigermate plagend zijn vingertoppen laten tikken tegen haar taille, waar zijn hand zich nog altijd bevond. "You got a thing for it?"
De laatste kus beantwoordde hij gewillig, voor er werkelijk een einde aan kwam en haar uitspraken zich ergens anders naartoe leidden. Haar idee voor de avond klonk goed. Hoewel hij geen hongergevoel in zich voelde spoken, kon het geen kwaad wat dessert te bestellen, zeker niet nu het het moment was iets te vieren. Zijn twijfels lagen echter bij het geld. Kon hij het wel maken haar ervoor te laten betalen na alles wat ze al voor hem gedaan had? Weifelachtig keek hij naar haar opzij. "You sure though? I don't have money with me, and I can imagine this room has already cost you a lot."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een grijns sierde haar lippen toen ze de telefoon niet veel later op hing. Ze had wat aardbeien, broodjes en hapjes besteld. Ze had gewoon zin om er een gezellige leuke avond van te maken. Ze wilde gewoon even zijn moeilijke tijd uit zijn gedachtes laten verdwijnen en deze vullen met leuke herinneringen met en aan haar. Ze ging weer terug voor hem zitten waarna ze naar zijn haar keek. "Actually I do, I love playing with your hair and you also like it since you never complain." Ze hield er zelf ook van als iemand met haar haar speelde dus ze kon het zeker begrijpen dat het voor Raiden ook fijn was. Ze vond het ook gewoon heerlijk om met haar vingers door zijn zachte haar te gaan en om er af en toe wat mee te spelen.
Zijn bezorgdheid om het geld liet haar een pruillip trekken. "You don't have to worry about a thing, money is taken care of and I just want us to have the best night, let's forget all of the things that are in that apartment, just focus on us for now." Ze trok hem naar zich toe zodat ze haar armen weer om hem heen kon slaan. "Just so you know, i'll be all over you every second of the day now." Ze drukte kusjes over zijn gehele gezicht waarna ze lachte. "I just noticed how easy this all goes, as if I wasn't holding this all in for weeks. God everytime we went to bed together I wanted to kiss you goodnight and it was soo frustrating." Zelf had ze deze sterke gevoelens ook niet eerder voor iemand mee gemaakt. Alsof ze beide nieuw terrein aan het verkennen waren. Ze kon zeggen dat ze het voor alsnog heerlijk vond. Ze voelde zich enorm zelfverzekerd omdat een jongen zoals Raiden haar aantrekkelijk vond. Het voelde goed om deze ervaringen mee te maken en dat het dan ook nog met hem is, maakte alles duizend keer beter.
"When we go to bed tonight you better spoon me for life, and yes i'm the little spoon." Ze greens en kroop bovenop zijn schoot waarna ze ging zitten. Ze sloeg haar benen losjes om zijn middel heen en streelde met haar vinger over zijn lip. "I want to kiss you again and again, how did we succeed in not kissing eachother for so long, it all feels so good."

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld