Om mee te kunnen praten op het forum dien je ingelogd te zijn.Nog geen account? Klik hier om een gratis account aan te maken.

Forum

Startalk

Blogstatistieken

Vriendenbeheer

Facebookvrienden uitnodigen

17 van de 24 sterren behaald

Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

ORPG - Strange Trails

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
De hele dag was snel verlopen. Hij had het zich nog niet beseft dat de avond eraan zat te komen totdat ze terug waren gekomen op het strand, om bij de steiger hun slaapplaats voor de nacht op te zetten. Echter was hij ook te veel afgeleid geweest door zijn conditie om daar zijn focus op te leggen. Hij voelde zich alsmaar slechter worden met elke minuut die verstreek. De truc om het zo goed mogelijk te verbergen kon hij daarentegen wel toepassen; hij wilde Mia niet met meer opzadelen dan hij al gedaan had. Daarnaast was dit het gelukkigst dat hij haar in lange tijd gezien had.
Hij ging naast haar zitten, voelend hoe het zand onder zijn gedaante verschoof en een zachte ondergrond begon te vormen. "Too bad. You're funny when you're wasted." Een minieme, schuine grijns liet hij zien. De fles water nam hij van haar aan om vervolgens een paar slokken te nemen. Hij had het vermoeden dat het zijn misselijkheid niet verhelpen zou, maar het weten dat hij de afgelopen uren geweigerd had iets te drinken maakte dat hij eraan toegaf. Hij moest vocht binnen krijgen zelfs al zou het betekenen dat hij wederom niks binnenhouden kon.
Met een wankele grip liet hij zijn armen zakken. Het plastic flesje werd vastgehouden, licht de vloeistof zien bewegen door zijn trillende handen. Hij neigde naar de drugs. Niet alleen zijn gedachten werden erdoor overvallen, zo ook zijn lichaam snakte naar een dosis en begon de verschijnselen van tekort te vertonen.
Proberend om het van zich af te zetten, vestigde hij zijn blik op de zonsondergang. Het zeewater kwam langzaam aan land. De laatste zonnestralen zag hij weerspiegelen op de golven, het een gloed gegeven die hij nog niet eerder gezien had maar maakte dat hij zijn ogen er niet van weghalen kon. "Never imagined it to be so beautiful out here," verbrak hij mompelend de stilte.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Een glimlach sierde haar lippen terwijl ze toekeek hoe hij het flesje naar zijn mond reikte en er een slok van nam. "So i'm only funny when i'm wasted.. I'll remember that mister." Ze greens en pakte het flesje weer van hem aan om de dop er vervolgens op te draaien. Ze kroop dichter tegen hem aan en legde haar hoofd op zijn schouder neer. "It really is beautiful. I've seen pictures before but nothing tops the real thing." Ze keek samen met hem naar de zon die onderging.
Gelukkig was het niet erg koud. Af en toe was een klein briesje voelbaar echter was dit niet zo erg dat ze een dikke trui aan moest trekken. Ze was blij dat het ook droog was. Ze hoefde ze zich voor vannacht niet te veel zorgen te maken. Ze wreef door haar ogen. Ze was moe van het reizen en haar gebrek aan slaap van de afgelopen dagen. Ze wilde liever nog steeds niet te veel slapen omdat ze Raiden in de gaten wilde houden. Hij kon erg goed verbergen wat er nu door hem heen ging maar de seconde dat ze hem recht in zijn ogen aankeek wist ze al genoeg. De twinkeling verborgen, een wat sombere uitstraling zichtbaar op zijn gelaat. Wallen duidelijk aanwezig onder zijn ogen. Ze wist dat hij het lastig had maar ze kon niet meer doen dan er op dit moment voor hem zijn en hem te steunen.
"Are you also tired?" mompelde ze zacht terwijl ze naar hem keek. "The journey was long but it went by pretty easily don't you think. I expected some delay in our flights or no transportation to the city but it all worked out." Ze glimlachte en pakte de fles drank. Ze draaide de dop eraf en hief de fles op om deze vervolgens aan haar lippen te zetten. Ze nam een grote slok waarna ze de fles weer naar liet zakken. "Are you ready for tomorrow? Looking for houses and applying for jobs?."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij glimlachte. Haar hoofd voelde hij tegen zijn schouder, haar zachte haarlokken langs zijn nek gevoeld. Het voelde fijn om haar dicht bij zich te hebben. Alsof ze geen woorden nodig had om hem alsnog te laten voelen dat alles goed zou komen; haar aanwezigheid alleen al maakte dat hij zijn zorgen soms vergeten kon.
Even bleef het stil onderwijl ze beide keken naar de zonsondergang. Daarna voelde hij al gauw haar ogen op zich, een vraag haar blik achtervolgend die hij hoorde tussen het geluid van het klutsende water tegen het land. "Yeah. I'm tired." Peinzend keek hij voor zich uit naar de zee. "But I don't think I can sleep." Zijn lichaam voelde afgemat en zwaar, maar daartegenover hield zijn denkweg hem nu te veel bezig om rust te kunnen pakken. Hij betwijfelde of hij deze nacht daadwerkelijk slapen kon.
"But the trip went by easier than I expected, at least for now." Traag wendde hij zich naar haar toe, om vervolgens zijn arm rond haar schouders te slaan. "I guess we deserved some luck after all." Een kus drukte hij tegen haar haar. Graag geloofde hij dat het ze voor nu gegund was en dat ze tot nu toe nog geen problemen hadden gehad, was daarvan een bewijs. Te vroeg juichen deed hij echter niet. Ze hadden immers nog een lange weg te gaan. "If I'm ready though, I don't know. I'm not used to this place. I don't know what to expect. Though I'm sure everything'll turn out fine." Wederom keek hij naar het golvende water. Of hij er klaar voor was of niet was geen vraag die hij tot belangrijk beschouwde. Dat hij er tijd voor nodig had om eraan te wennen dat ze werkelijk waren gevlucht om hun levens ergens anders weer op te bouwen, betekende niet dat hij Mia ontzeggen moest waar ze zo naar verlangd had. Ze verdiende het om een van haar dromen waar te kunnen maken.
"And you?" murmelde hij terug. "Are you ready for tomorrow?"

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze luisterde naar hem terwijl ze af en toe knikte. Ze wist dat hij ook moe was en ook dat hij vannacht weinig zou slapen. Ze had hem al eerder zo meegemaakt en ze wist nu wel wat het in hield. "If you're not going to sleep, I won't either." Ze keek hem aan terwijl ze even door haar ogen wreef. Ze vond de gedachte gewoon niet fijn om hem alleen wakker te laten blijven. Ze wilde er elke seconde voor hem zijn, al betekende dit dat ze de hele nacht wakker moest blijven.
"I do want to find a job. I want to be able to take care of us for real this time." Ze keek naar de golven en voelde haar lichaam wat meer relaxen. "I just want to work, i've never worked in my entire life and I always wanted to work and earn my own money." Ze hief de drank fles weer omhoog en nam nog een grote slok. "I'm ready for tomorrow, just clueless on where to begin with first." Ze zuchtte diep en nam nog een slok waarna ze de fles liet zakken en haar dop erop draaide.
"I want to find us a place soon but I need work for that as well, i'm just not sure where to start." Ze wreef weer door haar ogen en kroop nog wat dichter tegen hem aan. De laatste millimeters tussen hen werden hierbij gesloten. "Let's get through the night first so we can discuss about this tomorrow." Ze glimlachte en keek even naar hem. "I' m happy where we are right now. I never ever thought i'd get you back by my side and i'm beyond happy that I did." Ze gaf hem weer een klein kusje en hief haar hand om vervolgens met haar vingers door zijn haren te strelen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Haar aanbod was lief, maar een die hij niet aannemen kon. De vorige nacht was ze ook al voor hem opgebleven. Alhoewel ze het hem niet verteld had, had hij haar bevestiging er niet voor nodig gehad om dat te kunnen weten, aangezien hij al aan haar had kunnen zien dat ze geen oog dicht had gedaan die nacht. "No, that's okay. You should sleep if you're tired. I'll catch some sleep later, when I'm feeling better." Als ze elke nacht dat hij zich slecht voelde haarzelf de slaap ontzeggen zou, dan zou ze voor de komende tijd nog niet slapen. Het zou nog wel even duren voordat hij zijn overschreeuwende gedachten en ontwenningsverschijnselen zou kunnen onderdrukken.
"I want to find a job as well. So we can afford whatever we want and need, eventually." Hij deelde het gebrek aan ervaring als het ging om werk. Nooit had hij er de kans voor gekregen, dat waarvan hij verwachtte dat dat hetzelfde geval was bij haar. "But you're not alone in this. You don't have to figure everything out by yourself," beantwoordde hij haar onzekerheid over het beginnen van hun zoektocht. "I do suggest we focus on finding a place first, the rest'll follow later."
Hij sloeg zijn arm nog wat meer om haar heen, gevoeld hoe ze steeds dichter naar hem toe was gekomen. De kou liet hij door haar warmte vergaan. Het voelde als vanouds nu ze tegen hem aangekropen zat, zoals ze de eerste avond van hun ontmoeting ook gedaan had tijdens haar slapen. Enkel nu voelde hij er meer bij dan hij toen gedaan had.
"I'm happy too. I just can't believe it yet." Gevoeld hoe haar vingers door zijn haar gingen, keek hij opzij. Haar ogen waren en bleven de mooiste die hij ooit gezien had. Nog altijd wist hij zich in ze te verliezen en wel zonder dat Mia hier moeite voor leek te doen. "I think I never knew what happiness felt like until you came back into my life."

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze trok een pruillip en keek naar hem. "It's just that I'd rather stay awake to keep an eye out for you." Ze bleef met haar vingers door zijn haar strelen terwijl ze genoot van het samen zijn met hem. Ze voelde hoe de vermoeidheid toe begon te nemen. Haar ogenleden voelde zwaar en het gapen bleef komen. Ze wilde graag slapen maar zoals ze eerder zei, ze wilde graag wakker blijven voor hem. Ze likte haar lippen en legde haar hoofd weer neer op zijn schouder waarna ze even enkele tellen haar ogen sloot.
Niet veel later opende ze haar ogen weer om de tas te grijpen. Ze trok deze dichterbij en ritste hem open om vervolgens een dikke trui uit de tas te vissen. Ze trok de trui aan en trok de capuchon over haar hoofd. "It's getting chilly isn't it." Ze keek even naar Raiden's lichaam om op te kunnen merken of hij het ook koud had. "About the job, we will do it, it just takes time for us to get comfortable with working I guess. I'm sure i'll be tired after an hour. I'm not used to working hard." Ze wreef weer door haar ogen en pakte zijn hand vast in de hare om vervolgens met zijn vingers te spelen. "I agree on finding the place first. I want to have a roof above my head just incase the weather changes around." Ze knikte kort en verstrengelde zijn vingers met de hare.
Zijn woorden zorgde voor een rilling over haar lichaam. "You're so sweet, stop now or i'll cry." Ze trok wederom een pruillip en streelde met haar vinger over zijn wang. "It was meant to be from the second we met. It just took some time for us both to realize that."

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I know that you mean well.. But you also need your sleep. You already had none last night and we don't have a flight tomorrow so you can catch up." Ze pruilde, hij streek plagend met zijn duim langs haar lip. "Don't go all puppy eyes on me or I'll never be able to look away from you." Hij had het idee dat ze het inmiddels goed wist dat hij haar schattig vond als ze zo deed, en ze het daardoor voortzette om hem zo dwars te zitten. Ze maakte hem machteloos.
De kou voelde hij tot zich komen. Het donker begon de eerst zo mooi verlichte horizon over te nemen, sterren kwamen tevoorschijn onder het gordijn van wolken en de avondbries waaide langs de kust. Hij knikte. Loom stak hij zijn vrije hand in de zak van zijn hoodie; hij had hoop dat het kippenvel snel wegtrekken zou en de nacht niet veel kouder zou worden. "I'd not even know what job I'm able to do." Hij wist niet hoe het met haar zat, maar hij had zelf geen hobby's die hij omzetten kon tot een baan die hen ook nog veel op zou kunnen leveren. Wellicht was hij geschikt voor het werk in een winkel maar hij betwijfelde of hij zichzelf er dan van weerhouden kon geld uit de kassa te stelen, gezien het uurloon niet heel hoog zou zijn. "Only thing I can think of, is a job in a gym, but nobody's gonna hire me like this." Een onhoorbare zucht volgde. "You got anything on your mind yet?"
Zijn vingers werden verstrengeld met de hare, waarop hij kort een glimlach toonde. "Guess it did." Zijn rugzak schoof hij achter zich. Geleidelijk aan liet hij zich achterover zakken, de tas als hoofdkussen gebruikt om vervolgens naar de opkomende sterren te kijken. De bovenzijde van haar handpalm streelde hij zacht. "Come here.." Het was een lange dag geweest voor beide makend dat hij er geen energie meer voor had om rechtop te zitten, en hij had zo'n vermoeden dat hetzelfde voor haar gold.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Ze knikte en luisterde naar hem. "I also don't know what kind of job will find me but i've always liked cooking and making food so maybe in a kitchen or as a waitress." Ze glimlachte en bleef met zijn vingers spelen terwijl ze naar de horizon staarde. "Maybe you can't start in the gym yet but it's something that you can work for?" Ze keek naar hem en zag hoe hij de rugzak achter zich verplaatste en langzaam aan ging liggen. "If you believe that you can do it, you will and I will support you every step of the way."
Hij lag er zo schattig bij. Zijn trui zorgde ervoor dat hij leek op een reuze teddybeer. Ze kroop al snel tegen hem aan toen hij haar zo lief aan keek. Ze legde haar hoofd op zijn borst en drukte zichzelf tegen hem aan. "We have to keep each other warm tonight babe." Ze keek even naar hem terwijl ze haar handen in haar mouwen verstopte. "I hope i'll be able to talk some more but i'm exhausted already." fluisterde ze zacht terwijl ze haar ogen even sloot.
Haar ogen waren gesloten en even dacht ze helemaal nergens aan. Ze luisterde naar de golven die tegen de rotsen sloegen terwijl ze tegelijkertijd naar zijn hart luisterde. Het klopte regelmatig en het zorgde ervoor dat haar ademhaling ook regelmatig werd en erg rustig. Ze voelde zichzelf tot rust komen in zijn armen. Een rust die ze al dagen miste en waar ze nu naar verlangde. Ze opende even haar ogen om naar hem te kijken, maar al snel vielen ze weer dicht. "I love you..." fluisterde ze zacht.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
"I bet you'd be a great cook or waitress." Hij keek neer op zijn hand, waarmee ze stilletjes speelde door zijn vingers een voor een te bewegen. Ze had gelijk gehad. Het was een streven waar hij voor zou moeten werken, wilde hij het tot zijn baan maken, maar het was een weg die maanden in zou nemen. Wat moest hij in de tussentijd doen? "That's probably what I'll have to do, yeah. But what am I gonna do in the meantime to earn us some money?" Al dat hij bedenken kon was stelen, al betwijfelde hij of dat bij haar plannen voor het verdienen van geld in de toekomst hoorde.
Zuchtend sloeg hij zijn armen om haar heen. Zijn hoofd rustte tegen de hare, die zijn borstkas als kussen gebruikte. Haar warmte overviel hem vrijwel direct. Het was behaaglijk en liet traag maar zeker de kou om hem heen wegtrekken, datzelfde voor zijn zorgen. Haar vermoeidheid was hem in die paar minuten van stilte verder opgevallen. De keren dat hij opzij keek, vond hij haar dromerig weer. Ze sukkelde beetje bij beetje weg in een slaap waartegen ze zich niet verzetten kon. Hij had er vrede mee. Immers had hij hoop dat ze de slaap pakken zou die hij in elk geval voor vannacht niet kon krijgen.
"That's okay. Just close your eyes, little one." Voor een laatste keer zag hij haar in zijn ogen terugkijken. Daarna keek hij toe hoe ze sloten en haar laatste fluisteringen zich met het geluid van de golven mengden. Hij drukte een kus op haar voorhoofd. "I love you too." Haar haar streek hij voorzichtig achter haar oor, voordat hij haar met rust liet en zwijgzaam zijn gezicht naar de sterrenhemel wendde.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Hoelang ze had geslapen dat wist ze niet toen ze langzaam wakker begon te worden. Ze opende voorzichtig haar ogen en keek rond. Het was donker buiten, maar in de verte kwam langzaam aan de zon op. Het zou rond een uur of vijf zijn, schatte ze. Ze wreef door haar slaperige ogen en kroop wat dichter tegen Raiden aan. Het was fris en een lichte rilling over haar rug liet merken dat ze het toch wat koud had gekregen. Dat zou waarschijnlijk ook de reden zijn geweest van haar ontwaken. Ze sliep namelijk altijd wel prima als het stil om haar heen was en wanneer ze zich veilig voelde. Aangezien beide het geval waren geweest was slapen geen probleem geweest. Ze keek even naar Raiden. Zijn ogen waren dicht maar of hij ook echt sliep was de vraag. Ze liet het maar voor wat het was en sloot haar ogen weer even.
Langzaam sukkelde ze weer weg in een wat minder diepe slaap. Ze dacht na over alles wat er vandaag zou komen en wat ze eventueel kon verwachten. Het waren dingen waar ze voorheen nog nooit mee bezig was geweest. Een eigen huis, werk. Het was allemaal zo nieuw, ergens gaf het haar wat zenuwen in haar onderbuik. Ze hoopte dat ze goed genoeg was en mensen haar wilde aannemen. Ze bleef maar piekeren in haar hoofd. Het zorgde ervoor dat ze opnieuw haar ogen opende en haar hoofd wat verschoof. Ze keek naar de horizon die langzaam begon op te lichten. Ze zei niets tegen Raiden maar genoot van het uitzicht en zijn gezelschap.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Hij voelde haar bewegen. Licht draaide ze in zijn grip, haar hoofd verplaatst tegen zijn borst waar ze het de vorige avond neer had gelegd om vervolgens in slaap weg te zakken. Het bood hem ergens opluchting om op te merken dat ze bewustzijn terugkreeg. Het was een eenzame nacht voor hem geweest. Haar lichaam had hem gezelschap gehouden in haar staat van rust, maar het was de zijne die rusteloos bleef gedurende de uren van duisternis. Hij had in tegenstelling tot haar een nacht doorgehaald. Zijn lijf stond het hem niet toe om slaap te pakken; zijn rillingen, zweetuitbraken en getril hadden hem gepaard met zijn verlangens naar een injectie bezig gehouden. Hoofdpijn en misselijkheid had zich er wederom bijgevoegd, maar dit was hij inmiddels in deze mate gewend en daardoor keek hij er niet meer van op dat hij zich meerdere malen die nacht had gevoeld alsof hij elk moment overgeven kon. Tot zijn geluk was het echter nog niet daadwerkelijk gebeurd.
Zacht streelden zijn vingertoppen door haar haar, opzij gekeken naar haar gelaat om haar weer half slapend terug te vinden. "Good morning, princess," murmelde hij haar toe. Hij deed de moeite om zo opgewekt mogelijk te klinken, maar voor hoeverre dat gelukt was, was voor hem de vraag geweest. Hij begon door te krijgen dat ze op de een of andere manier altijd door alles heenkijken kon, en het had hem niks verbaasd als dat nu ook het geval was geweest.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Het geluid van zijn stem deed haar ogen doen openen. Ze bewoog haar hoofd wederom, dit keer om hem aan te kunnen kijken. "Morning." sprak ze slaperig uit terwijl ze kort door haar ogen wreef. Ze kon uren zo blijven liggen met hem maar ze merkte aan haar lichaam duidelijk dat ze weer na lange tijd op straat geslapen had. Ze had wat last van haar nek en ook haar rug deed wat pijn. Ze kwam langzaam en met enige moeite omhoog. "It's still so early but I couldn't sleep." Ze keek naar de wallen onder zijn ogen en glimlachte liefjes. "I know you had a rough night so I won't ask." Ze streelde met haar duim over zijn wang. Ze hoopte gewoon dat het snel wat beter voor hem zou zijn. Ze haatte het om hem zo te zien en als het ware nutteloos erbij te zitten. Het was namelijk iets wat alleen hij kon oplossen. Ze voelde zich machteloos omdat ze hem maar al te graag wilde helpen.
"The sand wasn't as soft as i'd hoped, my back hurts a little." Ze rekte zich uit en kneep haar ogen even dicht. Het was een onprettig gevoel maar het was niet iets wat haar dag kon verhinderen. Ze had zin in vandaag, waarschijnlijk ook een reden waarom ze zo weinig geslapen had. Haar lichaam schreeuwde om meer slaap maar haar geest was klaar voor de dag. "You want to grab a coffee? or are you not in the mood." Ze begreep het natuurlijk als hij niks wilde eten of drinken alleen het baarde haar enigszins zorgen dat hij zo weinig at en dronk zeker aangezien het warmer was hier dan hun oude woonplaats.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Wanneer ze terug antwoordde, kon hij het niet laten om kort even te glimlachen. Haar stem was anders zodra ze net wakker was. Wat zachter, heser en kwetsbaarder. Het klonk mooi. Het was schattig naar zijn mening, anders dan hoe hij klonk na een nacht geslapen te hebben. Hij klonk dan eerder schor voor zijn gevoel.
Zijn vingers liet hij uit haar haar wegglijden. Kijkend naar hoe ze overeind kwam, bleef hij zwijgzaam. Ze had duidelijk gemaakt dat zijn uiterlijk zijn slapeloosheid meer dan verraden had. Zijn wallen waren haar blijkbaar al snel genoeg opgevallen dat ze bij het werpen van een eerste blik al gokte op zijn moeizame nacht en, alhoewel hij dat ergens wel had verwacht, had hij toch ergens gehoopt dat het er minder vanaf straalde. Hij zuchtte. "It'll eventually get better." Hoezeer hijzelf dat betwijfelde liet hij buiten de conversatie. Het laatste wat ze nodig zou hebben was aanhoren hoe hij twijfelde aan zijn ontwenningsproces, omdat het haar dan wellicht meer oplettend zou maken naar zijn neigingen en gewoontes. Hij wilde geen onnodige ruzie omdat ze bang was dat hij weer naar drugs grijpen zou terwijl zijn aarzelingen enkel en alleen onderbouwd werden door zijn vorige periode van afkicken.
"No coffee for me. You can grab one though, I'll go with water for the day." Hij hief zijn schouders lichtelijk op, ervan uit gegaan dat ze ook wel begreep waarom hij precies die keuze maakte. "Where do you want to go first after that, though? Got anything in mind yet?" Er waren genoeg wijken waar ze uit kiezen konden, maar in welk gebied hadden ze de meeste kans om een appartement te vinden die ze zich veroorloven konden? Hij wist het niet.

Anoniem
Landelijke ster

Bellamy schreef:
Kort haalde ze haar schouders op. "I just need coffee first, I don't care what we do after." Ze keek even naar hem waarna ze in haar slaperige ogen wreef. Het maakte haar niet zo zeer uit wat ze zouden doen maar meer dat ze iets zouden doen vandaag. Ze had geen zin om hier de hele dag nutteloos rond te lopen en zo en dag verloren te laten gaan. "We can ask someone at the coffeeshop about the cheapest neighbourhoods around here?" Ze klom langzaam omhoog en rekte zich kort uit. Ze wreef met haar hand over haar pijnlijke onderrug waarna ze weer hurkte om de tas open te ritsen.
Uit de tas pakte ze wat losse dollars die ze in haar zak stak. Ze trok haar trui uit en stopte deze terug in de tas. Ze voelde namelijk dat het langzaamaan al wat warmer begon te worden. "Let's go, we got lots of things to do." Ze kwam weer omhoog en wachtte tot hij ook omhoog gekomen was waarna ze hun slaapplek onder de steiger verliet. Ze stapte door het zachte zand richting de trap die hen de boulevard op zou leiden. Ze was benieuwd naar de woonwijken en ook over de prijzen van de huizen. Ze hadden niet echt een ruim budget en ook als ze beide werkte zou dit krap blijven. Ze hadden beide niet gestudeerd en zouden daarom niet veel opties hebben qua werk. Ondanks dat wilde ze er het beste van maken om een fijne toekomst voor beide te kunnen garanderen.

Anoniem
Landelijke ster

Paran0id schreef:
Zoals ze al op had gebracht, waren er hoogstwaarschijnlijk genoeg mensen in de koffiezaken te vinden. Inwoners aan wie ze advies vragen konden of weginstructies naar de dichtstbijzijnde woonwijk. Wellicht iemand die inderdaad vertellen kon welke buurt het goedkoopst was, al twijfelde hij aan het geldbedrag dat aan 'goedkoop' vastzat. Los Angeles was allesbehalve een buurt waarin je je een appartement veroorloven kon. Zeker zonder baan, spaargeld of rijke ouders die voorschieten konden.
"Yeah. We can ask someone, see what we find out about this neighbourhood." Hij wendde zich naar haar toe. Ze kleedde zich om, in tegenstelling tot hemzelf die zijn hoodie aanhield en gewoonweg zonder om te kleden opstond. Hij voelde de rillingen over zijn rug lopen; het laatste wat hij gebruiken kon, was meer lucht om langs zijn blote huid te kunnen trekken. Straks zou hij wel kijken of hij zich omkleden wilde.
Na voor korte tijd gewacht te hebben op Mia, liepen ze beide van het strand weg naar de bewoonde omgeving. Het zand streek hij zwijgend van zijn kleding af. De nacht aan de kust had lang voor hem aangevoeld. Langer dan voor haar, gezien ze naar zijn merken vast geslapen had. Hij had haar immers al die tijd in het oog gehouden om zichzelf af te leiden.
In gedachten gekeerd keek hij rond. "I think the most cheap apartments are those that only have one floor. Apartments above.. I don't know, restaurants and other businesses?" Vanwege de drukte 's nachts rondom die horeca gelegenheden leek het hem sterk dat millionairs of andere rijken daarboven zouden wonen. Voor zover hij bedenken kon, waren dat de panden waar makelaars lastig van af konden komen.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld