Orpg- Love is a cruel thing - Forum

ORPG, gedichten en schrijvers < Virtual Popstar

Orpg- Love is a cruel thing

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Zonder enig vorm van verzet nam Melissa de grond aan als haar nieuwe slaapplaats. Silas trok zijn bovenkleding uit, vouwde deze op en legde deze naast zijn bed. Hij viel vrijwel meteen in slaap. Toch, had hij niet fantastisch geslapen. De harde dunne matras vormde een scherp contrast met de satijnen dekens die hij gewoon was. Al hoorde je hem niet klagen. Zijn vader en broer ondernamen militaire expedities, dan bevond je je in nog veel ergere omstandigheden dan gewoon een slecht bed. Melissa bracht hem zijn ontbijt dat hij haastig naar binnen werkte. Hij droeg ook haar op iets te eten. Hij kon natuurlijk niet hebben dat Melissa zich te slap zou voelen en hem zou terughouden tijdens hun reis. Al vroeg vertrokken ze van de herberg. "Dus waar is dat meer precies waar je het gisteren over had?"

"Een speciale plek he?" De manier waarop Nathaniel die woorden uitsprak klonk alsof ze niet bepaald veel zou genieten van die plek. Daarom was ze op haar hoede. De koning daar viel nog mee te praten. Hij leek een man van principes die de oude tradities respecteerde, zijn oudste zoon daarentegen. Hij leek er enkel op gebrand haar te kraken.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa nam een klein stukje brood en stapte op de paard. 'Volg mij.' Zei ze en reed voorop naar het plekje. Toen ze aankwam was er niemand te bekennen. Ze glimlachte en zette de paarden tegen de bomen. Ze keek naar het meer en dacht aan haar moeder. De plek was magisch verschoond tussen de bomen waar ook een kleine straaltje licht scheen op de plek waar zij nu stond bij het meer. De bloemen om je heen. Melissa liet een oprechte glimlach haar lippen sieren.

'Ja zeker. Je kan meegaan. Het heeft met je broer te maken.' Zei hij grijzend en keek haar uitdagend aan. Je kan meegaan of je kan het niet dacht hij bij zich zelf. Hij liep alvast voorop. Hij hoopte van binnen dat ze mee zou gaan.

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
Silas reed achter Melissa aan. De plek was inderdaad prachtig, ongerepte natuur en een meer zo helder dat je de bodem kon zien. Silas voelde hoe de magie op de plaats door de lucht gonsde. "Met woorden kan je de pracht van deze plaats haast niet beschrijven." zei hij terwijl hij wandelde naar de waterkant. Het voelde haast als een misdaad om zich in dit water op te frissen. Toch weerhield dat gevoel hem er niet van zich te ontdoen van zijn kleding en deze achter zich op het gras te gooien. Dat hij naakt was in Melissa's bijzijn kon hem niets schelen. Ze zou toch nooit van zijn zijde wijken en daarbij had hij niet echt complexen. Silas waadde door het water tot een plaats waar het water ongeveer tot aan zijn middel kwam. "Waar wacht je nog op Melissa? Het water is heerlijk."

"Mijn broer? Dus dat wil zeggen dat hij nog in leven is?" Tenzij Nathaniel van plan was met haar zijn graf te bezoeken. Daar zag ze hem wel voor aan. Ergens brandde er wat hoop. Eindelijk een kans om haar broer Ori te spreken. Al bleef ze sceptisch, op haar hoede. Even aarzelde ze zelfs vooraleer ze Nathaniel volgde, maar ze volgde desalniettemin.

HPorpgmodel
Karaoke-ster

HPorpgmodel schreef:
Melissa glimlachte en schrok toen hij naakt was. Hij was prachtig, maar ze liet het niet merken. 'Het spijt me majesteit, maar ik ben hier om op u te letten niet om mijzelf te plezieren. Ik blijf hier om u te helpen.' Zei ze zacht aardig en keek naar de bloemen. Ze denkt aan haar moeder. Het moment dat je gaat trouwen kom hier heen en laat het aan je man zien. Dit is waar je eerste kus zou moeten krijgen. Je eerste date. Ze nam de prins er mee naar toe. Maar dat was ene uitzondering.

Nathan nam haar mee naar de kerkers en zag een jongeman die vast zat aan kettingen. Hij zag er bont en blauw uit. 'Ori.' Zei hij en zag de man opkijken. Hij zag zijn zus en was blij. Hij liet een bewarker haar wegslepen op afstand dat z ehem zag en hoorde maar niet dicht genoeg was. 'Ori, je zusje is zo mooi. Ik bedoel dat meisje is vanavond van mij. Een prachtige Maagd.' Lachte hij vals. 'Net zoals je land.'

Dauntless
Wereldberoemd

Dauntless schreef:
"Wel de manier waarop je me kan helpen is door onmiddellijk het water in te komen." Zijn woorden waren meer een aansporing dan een bevel. "Nu heb je eens de kans om wat te ontspannen. Eenmaal we in de andere koninkrijken zijn wordt dat anders, dan is het van het ene bal naar het andere, relaties onderhouden, dag in dag uit fris verschijnen en je beste beentje voorzetten. Daarbij van dichterbij kan je veel beter op me letten toch?"

Ze daalden af naar de kerkers van het paleis. De sfeer hier was grimmig, vocht droop langs de wanden, de gevangenen smeekten om hulp of riepen haar schunnige dingen toe wanneer ze passeerde. Ze moest zelfs een keer wegspringen voor een rat die net voor haar voeten wegrende. Dat haar broer zichzelf zo lang in leven had weten te houden op een plaats al deze. Toen ze hem zag, zo verzwakt, verwond. Emoties namen de bovenhand in haar. Zonder dat ze er zelf was aan kon doen, stroomden de tranen over haar wangen. Ze wilde naar haar broers cel rennen, maar werd tegengehouden door twee sterke handen die haar stevig vastgrepen. Een van de wachters die de wacht hield bij de gevangenen trok haar naar achteren. Ze had het geweten. Ze wist dat Nathaniel zo'n stoot zou uithalen. Het was niet daarom dat ze huilde, meer van opluchting. Haar broer leefde nog, hief zijn hoofd op en wierp de prins een schertsende glimlach toe. "Je praat met weinig kennis jongen. Je beseft niet wat je in huis hebt gehaald. Mijn zus is een macht die niet te onderschatten valt. Je zou niet eens één nacht met haar overleven." Een spottende lach zette zijn woorden kracht bij. Ida voelde zich gesterkt door zijn woorden. Ori had gelijk als Nathan dacht dat hij haar kon krijgen en dat ze nog maagd was. Ha, dit volk had zeker andere waarden dan dat van hen. Toch merkte ze een miniem sprankje angst. Ze was hier in het hol van de leeuw, wat als ze niet kon ontsnappen? Wat als ze in net zo'n cel als haar broer zou eindigen? Nee, ze had een plan. Zelfs zonder vrede zou ze ontsnappen en haar broer die zou met haar meegaan, al moest ze het hele paleis plantbranden.

Om nieuwe berichten te laden: ingeschakeld