Ik stap uit de taxi. We waren toen we uit het vliegtuig waren gestapt, meteen de koffers gaan halen. Het hoorde blijkbaar dat het vliegtuig zo trilde, bij de landing. Toen we de koffers hadden gehaald, gingen we meteen naar buiten. Lucas probeerde elke taxi tegen te houden, wat niet echt goed lukte. Ik had meteen een giegelbui te pakken. Hij keek op en werd toen bijna aangereden door een taxi, die voor ons wou stoppen. Ik haal mijn koffer uit de achterbak, en loop naar de veranda toe. Lucas loopt naar me toe. 'Vind je het mooi, Liv?' Vraagt Lucas glimlachend aan me. 'Jaa, het is zo groot.' Zeg ik verbazend. Lucas drukt op een knop, en vult een code in. De deur gaat automatisch open. Ik kijk in een licht ingerichte kamer, met strakke meubels. Heel anders dan bij ons thuis. Het zijn zwarte, witte en zilveren tinten. Er is een grote trap, die naar boven toe leid. 'Zal ik je je nieuwe kamer laten zien?' Vraagt hij. Ik knik hevig ja. Ik volg hem naar de trap. 'Als je met de lift wilt, die is hier achteren.' Hij wijst naar een deur. 'Kan dat nu? Ik heb geloof ik iets te veel ingepakt.' Zeg ik een beetje schamend. Hij loopt naar de deur, en gaat links. Ik volg hem. Hij doet de lift open. Ik zie dat er vijf verdiepingen zijn. Hij drukt op verdieping vijf. 'Blij, dat we niet zijn gegaan met de trap.' Zeg ik glimlachend. Hij grijnst. 'Ik neem zelf vaak de trap, anders wordt ik te lui.' De  liftdeur gaat open, en ik kijk naar een kamerdeur. Voorderest staan er bijzettertjes, en in de hoek een bank. Op de bank ligt een zebraprintenvel. Hij typt wat in op de kamerdeur, er zit weer zo'n soort apperaatje. 'Leg je hand er maar op.' Ik doe wat hij zegt. 'Nu als je je kamer in wilt, leg je je hand erop en gaat de deur open, probeer maar eens.' Ik knik. Ik leg mijn hand erop. De deur gaat open. Er staat een wit met zwart hemelbed. Er zitten twee deuren aan de zijkanten. Op de grond ligt een kleed, en er staat een kast. In de hoek staat een wit bureau met een zwarte bureaustoel. De kamer is ontzettend groot. Ik kijk mijn ogen uit. 'Is..Is dit mijn kamer?' Vraag ik ongeloofwaardig. Hij knikt. 'Deze verdieping is geheel voor jou.' Hij loopt weg. 'Ik ga je moeder even helpen!" Ik blijf naar de kamer staren. Ik zie dat er in de hoek, een soort ingebouwde koelkast staat. Ik druk op een cola, er springt een cola uit de muur. Ik pak de cola, en ren op het bed af. Ik spring er op, en veer weer een beetje omhoog door de vering. Hier wil ik nooit meer weg, gaat er door mijn hoofd. Er liggen zelfs Nederlandse tijdschirften op het nachtkasje. Ik pak er een, en ga lezen.