Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
| The butterfly project |
Opzet:
Een paar dagen geleden las ik over Het Butterfly Project. Het is een project opgezet in Amerika tegen Zelf-beschadiging. In Nederland en Amerika zijn er namelijk jaarlijks tussen de 5000-10000 mensen die zichzelf dingen aandoen, of in een Depressie zitten waar ze om veel verschillende redenen lastig uitkomen. Toen ik er voor het eerst achter kwam, leek het me belangrijk om met jullie te delen. Als je zelf ook in een Depressie zit, hoop ik dat je hier iets aan hebt! Het idee: Het idee van het Butterfly project is, dat als je de nijging hebt om jezelf ergens pijn te doen, waaronder met scherpe voorwerpen, je op die plek een vlinder tekent en er een naam van een dierbare op zet, of een quote als ''Hope, Don''t, of ''Never Again''. Het idee is dat als je jezelf er uiteindelijk wel pijn doet, de vlinder sterft en daarna ook niet meer zal leven. Als je dit niet doet, zal de vlinder vervagen en leven, Hij is weggevlogen. Door middel van blogs en forums waarop je je ervaringen kan plaatsen is het project al redelijk actief. Ik vind het erg belangrijk, en fijn dat je op deze manier kan proberen van je zelf-pijniging af kan komen. De meeste vonden het werken, en hadden een doel vastgesteld om de vlinder elke dag bij te werken. De meeste hielden het maar 2 dagen of 1 dag uit. Maar hé? Elk uur dat je jezelf niets aandoet, is een record! Wees trots op jezelf en je bestaan! Regels: 1. Wanneer je het gevoel dat je jezelf pijn wilt doen, pak een stift die lang blijft zitten en teken op deze plek een vlinder.  Verhalen:
Op internet las ik verhalen over mensen waarbei het zo erg geholpen had, dat ik er wel een aantal met jullie wilde delen. Ik hoop dat jullie beseffen dat we degene van wie we houden ook kunnen helpen als het niet zo goed met ze gaat. Als je steunt teken je! Ik hoop dat deze verhalen jullie gaan inspireren net als ik. xx clairetie. De verhalen zijn wel in het engels. Als je ze niet helemaal begrijpt kun je ze hier vertalen. Gepest: Hey there. My story is a little bit complicated. I think. My friend from the elementary school was bullied straight through these four years. And I was the only one, who supported and protected her. I even remember, that our teacher said, I should always look after her. Than we came in the secondary school. The “culprits” needed a new victim. And that was me. At first I thought my friend would help me. Not a bit of it! She turned away from me because I “changed”. Short time later another friend of mine didn’t want to meet me anymore. I was too “uncool”. So I was bullied four years and I had nobody to talk to. My parents didn’t care for me because I have a younger brother and an older, who is mentally handicapped. Once my dad said, that I’m worthless. I often wanted to kill myself. I stood on the edge of a bridge and wanted to jump. But then a voice inside my head said, I shouldn’t do that. Everything will get better. That is now one year ago. I’m in a new school and have found really good friend. I haven’t many (in fact only two) but I couldn’t imagine better friends. The cutting started eight months ago. That was already in the new school. The reason is that I’m feeling weak because everyone treated me like sh*t. One day I showed the scars to my best friend. She nearly started to cry. Suddenly I felt very bad and realised that this is the wrong way. So I started to draw butterflies on my arms. And it really helps. It makes me happy, to see butterflies with names of my loved ones. Much better than seeing new scars. And it doesn’t matter, if you cut very deep or “just” scratch. There are always people, who love you and want you to stop. So…Stay strong. OK, so about a year ago, I started feeling really down and angry a lot of the time. I told no-one, not even my best friend, and we are really close. I battled through by myself, putting on a fake smile to leave the house, constantly pretending everything was fine, and eventually it started to get better. But it’s come back, and it’s worse than ever. I’m depressed and worried and my behavior and attitude in school and at home has changed. I cut for the first time in September, and it was supposed to be just the one time, but I started doing it all the time. At first I “just” scratched, but now I’m going deeper, with knives, scissors, razors, anything. I get suicidal thoughts all the time, and I’m scared of just how far I might go. I’ve told my best friend, and she’s scared for me, she thinks I’m gonna cut too far in one day and really hurt myself. I’ve tried everything, nothing is working, I just want to die, and I long to tell my mum but she’s got enough problems and blames everything on my “hormones”, my dad’s constantly horrible to us, and I still have to keep going. My life has broken before my eyes, I can’t sleep, I starve myself often, I even have to cut in school now, where my grades are going down fast, and teachers constantly tell me to sort my attitude out, and I’m scared for the future. The best part of my day is waking up after the hour maximum sleep I get each night, because for 2 seconds I forget, but then it all slams straight back into me. But I’ll try this project, and I’ll keep battling through, and try to keep my suicidal thoughts under control.  |
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
