- Maak gratis account | Log in
- Je bent niet ingelogd
Hier komen de laatste 3 forum topics
te staan waarop je hebt gereageerd.
te staan waarop je hebt gereageerd.
Welkom bij Virtual Popstar, de #1 community voor jongvolwassenen!
|
| Story #1 |
Ik hou van schrijven en daarom vind ik het ook super leuk om te bloggen! Laatst met school moest ik een verhaal schrijven met als thema 'Vriend & Vijand'.
Doordat het daarbij moest passen vond ik het wel lastig maar is het me toch gelukt en heb ik er een 9 voor gekregen. Ik ben van plan om misschien vaker verhalen te schrijven maar dat zie ik dan wel weer, het is een lang verhaal maar hopelijk neem je er toch de tijd voor. Hier mijn verhaal:
Mijn beste vriendin?
Het zou een leuke dag worden, mijn beste vriendin Emma kwam langs en we zouden wat leuks gaan doen. Uiteindelijk besloten we om de stad in te gaan.
We waren al een poosje in de stad toen we een milkshake gingen halen bij een snackbar. Wat had ik een dorst zeg! Ik nam een chocolade milkshake en Emma koos voor een vanille milkshake. Het was heerlijk weer dus we gingen op een terrasje zitten. Het was een gezellige middag totdat er een groepje kinderen van onze school kwam aanlopen.
Helaas was het geen gewoon groepje. Het waren de pestkoppen van onze school, pestkoppen die altijd mij moesten hebben. Waarom? Geen idee! Een reden was er niet, maar toch was ik de persoon die ze uitkozen.
Ze liepen onze kant op, toen ze voor ons stonden begonnen ze van alles te schreeuwen. Geen gewone dingen, maar dingen die je onzeker lieten voelen, dingen die je kwetste. Maar dan stopte het, want daar was Emma. Als een beschermer, het maakte haar niet uit wie degene waren die mij pestten. Ze was er voor mij en kwam voor me op! Iets wat verder niemand voor me deed. Wat ze ook zei, ze stopten en liepen weg met als laatste woorden: “Kun je niet voor jezelf praten?” Maar dat maakte me niet uit, ik was alleen maar blij met zo’n beste vriendin! Het ging zo altijd, dat ze niet voor altijd stopte? Ik heb geen idee, maar als ze weer begonnen hielp Emma mij.
Op een dag toen ik zoals gewoonlijk naar Emma’s huis fietste, zodat we samen naar school konden gaan, was ze er niet. Dit deden we al heel lang dus het was raar dat, toen ik aankwam haar moeder zei dat ze al weg was. Ik trok me er niks van aan, ik was ook al wel wat later en fietste maar naar school. Eenmaal op school zette ik mijn fiets in het rek en liep naar ons vaste plekje op het schoolplein.
Toen opeens stond ik stil, liet mijn tas vallen en verstijfde. Ik kon alleen maar denken: “Wat is dit?” Daar zat het groepje dat mij altijd pestte en bij hun zat Emma. Ja Emma! Maar daar bleef het niet bij, ze kwamen naar me toe lopen. Ik probeerde snel mijn tas weer op te pakken maar het was al te laat, ze gingen in een kring om me heen staan en gooiden mijn tas heen en weer en gooiden er van alles uit. Ook ging het beledigen maar door. Nu had ik geen persoon die het voor me opnam, ik stond er helemaal alleen voor.
Toen het me lukte mijn tas terug te grijpen rende ik weg, waarheen wist ik niet. Ik wou gewoon weg, weg van het schoolplein. Ik rende het bos in, het bos dat achter de school was en zo groot dat je er in zou kunnen verdwalen. Ik rende en rende maar door, ik zag de takken langs me heen glijden. Takken vol met spinnenwebben die nog glanzend wit waren door de mist die er ’s ochtends was. Toen mijn energie op was stopte ik met rennen, hijgend ging ik zitten tegen een grote boom.
Ik was nog niet eens uitgerust toen ik opeens voetstappen en gesnik hoorde. Het was… Emma? Ik schreeuwde: “Ga weg! Wat doe je hier? Hoe heb je me in vredesnaam gevonden?” Ze negeerde wat ik zei en kwam naast me zitten en probeerde haar tranen te verbergen. Ik kon weggaan, maar dat deed ik niet. Ik had geen energie meer en iets zei me dat het goed was.
En daar zaten we dan, toen ze merkte dat ik weer bijgekomen was, begon ze te praten. Ze keek me aan en zei: “Het spijt me! Ik weet dat sorry niet genoeg is maar laat me het uitleggen!” Ik keek weg en knikte. Ze ging verder, ze vertelde dat toen ik eerder weg ging uit de stad, ze werd aangesproken door de pestgroep. Dat ze vroegen waarom ze nog met mij omging en waarom ze niet zag hoe ik ‘werkelijk’ was.
Ze had zich dus om laten praten, is dat wat een beste vriendin doet?
Ik had er genoeg van en ben naar een andere school gegaan, een school waar niet wordt gepest! Dat ik daardoor Emma niet zo veel meer zie maakt me niet uit, dat is haar eigen schuld!
Onze vriendschap zal nooit meer hetzelfde zijn.
|
Anoniem
0
0
0
0
Speler blokkeren
